Przejdź do zawartości

Klatka piersiowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klatka piersiowa

W anatomii człowieka klatka piersiowa (łac. thorax) – część tułowia między szyją i jamą brzuszną. Chroni ona narządy wewnętrzne (głównie serce i płuca) i umożliwia proces wymiany gazowej.

Klatka piersiowa człowieka

[edytuj | edytuj kod]

Anatomia klatki piersiowej

[edytuj | edytuj kod]

Szkielet kostny

[edytuj | edytuj kod]
Szkielet kostny klatki piersiowej
Zawartość i stosunki anatomiczne struktur jamy klatki piersiowej

Szkielet kostny tworzą:

Anatomiczne granice

[edytuj | edytuj kod]

Stworzone z powyższych kości rusztowanie kostne ograniczają następujące struktury:

  • otwór górny klatki piersiowej (łac. apertura thoracis superior) – górny brzeg rękojeści mostka, symetrycznie I żebra i od tyłu pierwszy kręg piersiowy.
  • otwór dolny klatki piersiowej (łac. apertura thoracis inferior) ograniczony jest przez następujące struktury:
    • wyrostek mieczykowaty
    • chrząstki żeber VII - X zlane w łuk żebrowy (łac. arcus costalis)
    • dolne brzegi żeber XI, XII (żebra wolne)
    • XII kręg piersiowy

Jamę klatki piersiowej od jamy brzusznej odgradza przepona.

Jama klatki piersiowej

[edytuj | edytuj kod]

Klatka piersiowa od wewnątrz pokryta jest opłucną i w ten sposób tworzy przestrzeń zwaną jamą klatki piersiowej (łac. cavum thoracis), w której mieszczą się:

Mięśnie klatki piersiowej

[edytuj | edytuj kod]

Od zewnątrz kostne rusztowanie klatki piersiowej pokryte jest mięśniami:

Grupa mięśni klatki piersiowej pokryta jest skórą w której widoczne są sutki, brodawki sutkowe widoczne są u mężczyzn na wysokości IV międzyżebrza, natomiast u kobiet na wysokości od III do VII międzyżebrza i zlokalizowane są bardziej bocznie (w kierunku linii pachowej przedniej).

Patologia klatki piersiowej

[edytuj | edytuj kod]

Znane są różne odchylenia budowy klatki piersiowej:

  • klatka piersiowa kurza (łac. pectus carinatum), gdzie mostek jest przesunięty ku przodowi tworząc w tym miejscu uwypuklenie.
  • klatka piersiowa lejkowata (łac. pectus excavatum), gdzie dolna część mostka i przyczepiające się tam żebra są jak gdyby '"wgniecione" do środka klatki piersiowej. Nie jest jeszcze dokładnie zbadane co powoduje powstanie klatki lejkowatej. Upośledzenie to jest już widoczne u małych dzieci. Pectus excavatum jest uleczalny. Obecnie najbardziej popularną metodą stosowaną na całym świecie jest metoda Nussa. Polega ona na wprowadzeniu metalowego, odpowiednio wyprofilowanego (w kształcie litery U) wspornika pod mostek pacjenta, tak żeby wypchnąć mostek oraz żebra na zewnątrz. Metoda ta nie pozostawia zbyt wielkich blizn, gdyż wykonuje się jedynie trzy niewielkie nacięcia. Leczenie klatki lejkowatej najlepiej rozpocząć kiedy kości nie są jeszcze zbyt twarde i można je wyginać - preferowany wiek to 12 - 14 lat, choć leczone są wszystkie przypadki wiekowe. Jednak im starszy jest pacjent tym leczenie jest bardziej bolesne i nie daje tak dobrych efektów jak w przypadku operacji wykonanej wcześniej.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]