Przejdź do zawartości

Kozielsk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kozielsk
Козельск
Ilustracja
Herb Flaga
Herb flaga Kozielska
Państwo

 Rosja

Obwód

 kałuski

Burmistrz

Walentyn Korotkow

Populacja (2008)
• liczba ludności


19 500[1]

Nr kierunkowy

+7 48442

Kod pocztowy

249722

Tablice rejestracyjne

40

Położenie na mapie obwodu kałuskiego
Mapa konturowa obwodu kałuskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kozielsk”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kozielsk”
Ziemia54°02′N 35°47′E/54,033333 35,783333
Strona internetowa

Kozielsk (ros. Козельск) – miasto w obwodzie kałuskim Rosji.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Kozielsk jest położony nad rzeką Żyzdrą, 72 km na południowy zachód od Kaługi. Miasto jest usytuowane przy linii kolejowej SmoleńskGorbaczewoTuła[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1146. Kozielsk jest wtedy wymieniony jako część księstwa czernihowskiego. Miasto zasłynęło w trakcie najazdu Mongołów Batu-chana w 1238. Mieszkańcy, pomni rzezi, jakich dokonywała armia mongolska na wcześniejszym etapie inwazji, bronili się desperacko przez 7 tygodni, zabijając ok. 4000 mongolskich żołnierzy. Po zdobyciu Mongołowie zniszczyli Kozielsk prawie całkowicie, a prawie wszyscy obrońcy wraz z ich teoretycznym przywódcą, siedmioletnim Wasylem, synem księcia, zginęli.

W latach 1446–1494 Kozielsk, po rozpadzie Złotej Ordy, jako jedno z księstw wierchowskich na krótko stał się częścią Wielkiego Księstwa Litewskiego. Po 1494 został opanowany przez wojska moskiewskie i od tego czasu pozostaje częścią Rosji[3].

Kozielsk był siedzibą rodów Ogińskich i Puzynów[2].

Najbardziej znana budowla Kozielska to XVIII-wieczny monaster, Pustelnia Optyńska. Na jego terenie w latach 1939–1940 funkcjonował sowiecki obóz jeniecki dla Polaków. Osadzonymi w obozie w Kozielsku byli oficerowie (także podchorążowie) służby stałej i rezerwy Wojska Polskiego, wzięci do niewoli przez Związek Radziecki po zajęciu wschodnich obszarów Polski po 17 września 1939.

W 1940 roku zostali oni przewiezieni do Katynia i rozstrzelani przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Zamordowani jeńcy są pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Jeńcy polscy obozu NKWD w Kozielsku (1939–1940).
 Osobny artykuł: Zbrodnia katyńska.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]