Przejdź do zawartości

Lawina w Papui-Nowej Gwinei

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lawina w Papui-Nowej Gwinei
Państwo

 Papua-Nowa Gwinea

Miejsce

Maip Muritaka(inne języki), Enga

Rodzaj zdarzenia

lawina kamienista

Data

24 maja 2024

Godzina

03:00 UTC+10:00

Ofiary śmiertelne

6 osób (potwierdzone)
2000 osób (szacunkowo)

Ranni

7 osób

Zaginieni

ponad 2500 osób

Położenie na mapie Papui-Nowej Gwinei
Mapa konturowa Papui-Nowej Gwinei, po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Ziemia5°22′26″S 143°23′19″E/-5,373889 143,388611

Lawina w Papui-Nowej Gwinei – lawina kamienista, która zeszła 24 maja 2024 roku w Muritace w prowincji Enga w środkowej, górzystej części Papui-Nowej Gwinei. Liczba ofiar szacowana jest na 2000 osób, jednak odnaleziono tylko sześć ciał. Wielu innych zaginęło, w tym około 2500 mieszkańców wiosek Kaokalam i Tulipana. Jest to najbardziej śmiercionośna klęska żywiołowa w kraju od trzęsienia ziemi w Papui-Nowej Gwinei w 1998 roku i najbardziej śmiercionośne osunięcie się ziemi na świecie od czasu tragedii w Vargas(inne języki) w Wenezueli w 1999 roku, gdy zginęło między 10 a 30 tysięcy osób.

Papua-Nowa Gwinea regularnie mierzy się ze śmiertelnymi osuwiskami spowodowanymi górzystym terenem, warunkami pogodowymi, klimatem oraz złym zarządzaniem. W 2024 roku w kraju wystąpiły intensywne opady deszczu i powodzie. W kwietniu w osuwisku zginęło 14 osób, a miesiąc wcześniej co najmniej 213 osób[1].

Katastrofa

[edytuj | edytuj kod]

Katastrofa miała miejsce 24 maja około godziny 03:00 czasu UTC+10:00[2] po osunięciu się dużej ilości skał z góry Mungalo. Tragedia dotknęła sześć wiosek w Maip Muritaka. W samej wiosce Kaokalam zniszczono dziesiątki domów, a według szacunków 300 osób straciło życie. Skały zablokowały drogę w pobliżu kopalni złota Porgera(inne języki)[3] oraz trasę do wioski Kaokalam, budząc obawy o dostawy paliwa i towarów dla mieszkańców. Zablokowana została także droga do stołecznego Port Moresby[4]. Urzędnik Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji Serhan Aktoprak szacuje, że obszar objęty osuwiskiem odpowiada „trzem do czterech boisk piłkarskich”. Warstwa osuniętych skał wynosi około 6 do 8 metrów[4].

Po katastrofie pojawiają się sprzeczne szacunki dotyczące liczby ofiar, co wynika z braku aktualnych statystyk dotyczących populacji, gdyż ostatni spis powszechny miał miejsce w 2000 roku. 27 maja oszacowano, że w wyniku osunięcia się ziemi zginęło 2000 osób[5]. Dane nie zostały jednak potwierdzone przez papuaski rząd. Po tragedii znaleziono sześć ciał[6]. Siedem osób zostało rannych, cztery inne udało się uratować, a 1182 domy uległy zniszczeniu lub zasypaniu[4]. Pod osuwiskiem znalazło się także ponad 5000 świń, 100 sklepów i pięć pojazdów[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]