Przejdź do zawartości

Leokadia Pancewiczowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leokadia Pancewiczowa
Ilustracja
Leokadia Pancewicz (1925)
Imię i nazwisko

Leokadia Rzecznik

Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1888
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 grudnia 1974
Warszawa

Zawód

aktorka

Współmałżonek

1. Stanisław Pancewicz
2. Karol Haller de Hallenburg
3. Jerzy Leszczyński

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Leokadii Pancewiczowej na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Leokadia Pancewiczowa z d. Rzecznik, 1 v. Pancewicz 2 v. Leszczyńska, również znana jako Leokadia Klara Pancewicz-Leszczyńska (ur. 8 listopada 1888 w Warszawie, zm. 26 grudnia 1974 tamże) − polska aktorka teatralna i gwiazda kina międzywojennego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 8 listopada 1888 w Warszawie, w rodzinie Leona Rzecznika, inżyniera elektryka, i Marii z domu Kanty. Była siostrą aktorki Janiny Szreniawy.

Na deskach teatru debiutowała 14 listopada 1906 jako Kowalka w przedstawieniu W noc lipcową w zespole Wandy Jarszewskiej podczas występów w Kijowie (wystąpiła pod prawdziwym nazwiskiem pierwszego męża Stanisława Pancewicza − mianowicie jako Leokadia Klan). W następnych latach związana była z grupą Bolesława Bolesławskiego z którym grała na scenach Lubina i Radomia. Następnie występowała w Warszawie, Łodzi, Kijowie i w prowincjonalnych teatrach. Była znana i rozpoznawalna, lecz dopiero po 10 latach pracy w krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego (1913−1923) zdobyła uznanie artystyczne.

Była znakomitą recytatorką, ponadto miała posągową postawę, urodę i piękny mocny głos. Po ponad 50 sztukach przeniosła się z Krakowa do Warszawy, gdzie poślubiła swojego drugiego męża Jerzego Leszczyńskiego, z którym tworzyła duet na scenach wielu warszawskich teatrów. Od 1937 była członkiem ZASP-u.

Po wybuchu wojny zaprzestała aktywność zawodową. Po upadku powstania warszawskiego zamieszkała ponownie w Krakowie, gdzie wystąpiła po raz pierwszy po wojnie w Teatrze Kameralnym TUR. Jednak już w 1946 powróciła do Warszawy i do końca kariery grała w Teatrze Polskim.

W 1965 obchodziła jubileusz 59-lecia pracy artystycznej, w tym samym roku przeszła na emeryturę.

Była trzykrotnie zamężna, najpierw od 1905 ze Stanisławem Pancewiczem, potem od 1922 z przemysłowcem Karolem Hallerem de Hallenburgiem, z którym się wkrótce rozwiodła, następnie od 18 grudnia 1924 z Jerzym Leszczyńskim.

Zmarła 26 grudnia 1974 w lecznicy rządowej przy ul. Hożej w Warszawie. Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera A-6-3)[1].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Aktorka
Teatr Telewizji
Polski dubbing

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cmentarz Stare Powązki: LEOKADIA PANCEWICZ LESZCZYŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-10].
  2. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  3. M.P. z 1946 r. nr 145, poz. 283 „za zasługi w dziedzinie sztuki dramatycznej na terenie kraju”.
  4. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wskazana jako Leszczyńska Leokadia.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]