Przejdź do zawartości

Maria w islamie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria
مريم
oddająca cześć Bogu
Ilustracja
Maria i Jezus na perskiej miniaturze
Inne imiona

Marjam

Występowanie

islam, chrześcijaństwo

Rodzina
Ojciec

Imran (Joachim)

Dzieci

Isa (Jezus)

Maria w islamieMaria (arab. ‏مريم‎ Marjam, w polskich przekładach Koranu – Maria) to obok Fatimy, córki Mahometa, Asiji, żony faraona, oraz Chadidży, pierwszej żony Mahometa, jedna z najbardziej szanowanych kobiet w islamie. Marjam jest ucieleśnieniem ideału kobiety muzułmańskiej – posłuszna Bogu, oddana i gotowa Mu wszystko poświęcić, prowadząca pobożne i sprawiedliwe życie, wypełnione milczeniem, modlitwą i postem.

Jej imię tłumaczy się jako „oddająca cześć Bogu” i jest jedyną kobietą wymienioną w Koranie z imienia. Koraniczna postać Marjam jest błędnie interpretowana jako połączenie Maryi, Matki Jezusa (sura 5,78), oraz starotestamentowej Marii (Miriam), siostry Aarona (sura 19,28)[1]. Cała sura 19 nosi tytuł Maria. Islam potwierdza dziewicze poczęcie Jezusa, nazywając Maryję Marjam al-Azra, czyli „Marią Dziewicą”. Jako dziecko została oddana na wychowanie Zachariaszowi (Zakarijji). Koran zna również opowieść o zwiastowaniu, która zawarta jest w trzeciej surze Rodzina Imrana: „O, Mario! Zaprawdę, Bóg wybrał ciebie i uczynił cię czystą, i wybrał ciebie ponad kobietami światów. (...) Bóg zwiastuje ci radosną wieść o Słowie pochodzącym od Niego, którego imię Mesjasz, Jezus, syn Marii” (wersety 42, 45 w przekładzie Józefa Bielawskiego, 1986).

Imię Maryi pojawia się niejednokrotnie na muzułmańskich amuletach ochronnych. Wschodni chrześcijanie symbol „dłoń Fatimy” nazywają „dłonią Marii”.

Niektórzy wyznawcy islamu pielgrzymują do chrześcijańskich sanktuariów maryjnych (np. w Fátimie w Portugalii[2] i Lyonie).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Słowa Zawarte w Koranie: „Siostra Aarona”, oznaczają, że wyznawcy judaizmu mieli zwyczaj zwracać się do ludzi imionami słynnych przodków. Jezus też jest nazywany synem Dawida. Muzułmanie nie wierzą w reinkarnację.
  2. Muzułmanie, hindusi i buddyści w katolickich sanktuariach. racjonalista.pl, 2004-09-13. [dostęp 2016-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-30)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]