Przejdź do zawartości

Mikołaj Jazłowiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj Jazłowiecki
Herb
Abdank
Rodzina

Jazłowieccy herbu Abdank

Data śmierci

1595

Ojciec

Jerzy Jazłowiecki

Matka

Elżbieta Tarło

Mikołaj Jazłowiecki herbu Abdank (ur. ok. 1550 roku – zm. po 30 sierpnia 1595 roku[1]) – starosta śniatyński, czerwonogrodzki, starosta sokalski w 1595 roku[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojcem był Jerzy Jazłowiecki, hetman wielki koronny w latach 15691575 (bez formalnej nominacji), hetman polny koronny w 1569, wojewoda podolski od 1567, ruski od 1569, kasztelan kamieniecki od 1564, starosta czerwonogrodzki od 1544, kamieniecki od 1547, lubaczowski i latyczowski od 1566, chmielnicki od 1571, śniatyński, matką zaś Elżbieta Tarło herbu Topór, córka Jana Tarły (zm. 1550), krajczego i podczaszego wielkiego koronnego oraz starosty pilzneńskiego[2]. Jego braćmi byli Hieronim Jazłowiecki i Michał Jazłowiecki.

Kościół Dominikanów w Jazłowcu

W młodym wieku studiował we Włoszech. Po powrocie do swoich domów, zgodnie z tradycją rodzinną rozpoczął służbę wojskową.

W 1572 roku z Mikołajem Mieleckim prowadził kampanię wojskową przeciwko władcy Mołdawii Bogdanowi Lăpușneanu. W latach 1573–1575 był w Paryżu. Wrócił stamtąd po śmierci ojca. W grudniu 1575 był jednym z posłańców do Stefana Batorego po jego nominacji do tronu polskiego. Przy wsparciu kandydatury Batorego otrzymał od niego później 1576 starostwo śniatyńskie. Przebywał na dworze królewskim (1578). W roku 1576 uczestniczył w intronizacji Stefana Batorego. W 1587 roku podpisał elekcję Maksymiliana III Habsburga[3] oraz najechał na zabudowania klasztoru Bernardynów we Lwowie, które wówczas zapewne zostały uszkodzone[4].

Poseł na sejm pacyfikacyjny 1589 roku z ziemi trembowelskiej, deputat do traktatów bytomsko-będzińskich[5]. Poseł na sejm 1590 z powiatu trembowelskiego[6].

Pierwszą małżonką była Katarzyna, córka Stanisława Herburta. Drugą zaś Anna, córka Mikołaja Sieniawskiego. Trzecią – Aleksandra, córka Wasyla Tyszkiewicza (1-mo v. Chodkiewiczowa, 2-o v. ks. Ostrogska). Nie pozostawił potomków.

Fundował kościół oo. Dominikanów w Jazłowcu, w którego podziemiach został pochowany.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Krzysztof Chłapowski: Starostowie niegrodowi w Koronie 1565–1795. Materiały źródłowe. Warszawa: Bellerive-sur-Allier, 2017, s. 263.
  2. Jan Tarło z Podhajec h. Topór (ID: 7.609.128).
  3. Akt elekcji arcyksięcia Maksymiliana Habsburga na króla polskiego z 22 VIII 1587 roku, AGAD. [dostęp 2016-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-01)].
  4. Andrzej Betlej: Kościół p.w. św. Andrzeja Apostoła i klasztor OO. Bernardynów. W: Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I: Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 20. Kraków, 2012, s. 15–16.
  5. Posłowie ziemscy koronni 1493–1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 321.
  6. Posłowie ziemscy koronni 1493–1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 329.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]