Przejdź do zawartości

Mofeta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mofeta w Jastrzębiku
Mofeta w Laacher See (Nadrenia-Palatynat, Niemcy)

Mofeta – rodzaj ekshalacji wulkanicznych, chłodny wyziew (o temperaturze poniżej 100 °C), zawierający głównie dwutlenek węgla, bez większej obfitości pary wodnej. Także otwór, z którego wydobywają się te ekshalacje[1].

W Polsce zjawisko można zaobserwować w okolicach Szczawnika, Tylicza i Złockiego (Beskid Sądecki)[2]. Największą w Polsce i najbardziej wydajną jest mofeta w Jastrzębiku, uznana za pomnik przyrody nieożywionej[3].

Mofeta wykorzystywane są w medycynie alternatywnej w celach leczniczych, np. na Węgrzech w Mátraderecske. Miejscowość słynie z wód termalnych, ale od lat dziewięćdziesiątych także z term gazowych bazujących na mofetach. Wydzielany przez nie gaz zawierający dwutlenek węgla i radioaktywny radon mają rzekomo mieć lecznicze działanie na wysokie ciśnienie krwi, cukrzycę i na układ krążenia[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W. Jaroszewski (red. naukowy): Słownik geologii dynamicznej, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1985, ISBN 83-220-0196-7, s. 148.
  2. Bogdan Mościcki: Beskid Sądecki i Małe Pieniny. Pruszków: Oficyna Wyd. „Rewasz”, 2007. ISBN 978-83-89188-65-6.
  3. Na podstawie tablic informacyjnych zamontowanych przy mofecie w Jastrzębiku.
  4. MAGYARORSZÁG VÁRMEGYÉIÉS VÁROSAI. [dostęp 2015-11-12].