Przejdź do zawartości

Nikołaj Rosławiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Rosławiec
Никола́й Андре́евич Ро́славец
Ilustracja
Imię i nazwisko

Nikołaj Andriejewicz Rosławiec

Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1881
Duszatin, gubernia czernihowska

Pochodzenie

rosyjskie

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 1944
Moskwa

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Nikołaj Andriejewicz Rosławiec (ros. Никола́й Андре́евич Ро́славец, ur. 23 grudnia 1880?/4 stycznia 1881 w Duszatinie w guberni czernihowskiej, zm. 23 sierpnia 1944 w Moskwie)[1]rosyjski kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1912 ukończył Konserwatorium Moskiewskie w klasie skrzypiec Jana Hřímalego oraz kompozycję u Aleksandra Iljinskiego i Siergieja Wasilenki. Po studiach prowadził aktywną działalność pedagogiczną, m.in. w latach 1921–192 był rektorem i profesorem Instytutu Muzycznego w Charkowie[1][2].

Był jednym z liderów Assocjacyi Sowriemiennoj Muzyki, oraz redaktorem czasopism „Muzykalnaja kultura” (1924). Po likwidacji czasopisma i innych represjach inteligencji został zwolniony z pracy bez prawa powrotu. W związku z represjami w 1937 zniszczono wiele wczesnych utworów Rosławca[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Już od 1913 pisał utwory atonalne. W latach 1913–1915 sformułował nowy system organizacji dźwięków na podstawie „akordów syntetycznych”, który wykorzystywał w wielu utworach z lat 1919–1924. Podstawą tego systemu jest kompleks określony przez kompozytora jako akord syntetyczny, który w równej mierze stanowi melodię i akord. Jego system był bliski zasadom Arnolda Schönberga i stanowił podstawę dla powstania serii dodekafonicznej[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zofia Iwanowa: Rosławiec Nikołaj. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 8: Pe–R część biograficzna. Kraków: PWM, 2004. ISBN 83-224-0837-4. (pol.).
  • Anna Ferenc: Roslavets, Nikolay Andreyevich. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. R. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]