Przejdź do zawartości

Piotr Szubarczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Szubarczyk
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1954
Starachowice

Zawód, zajęcie

polonista[1]

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Gdański

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Piotr Stanisław Szubarczyk (ur. 3 czerwca 1954 w Starachowicach[2]) – polski polonista[3][1][4], nauczyciel, publicysta historyczny[1] i samorządowiec.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W młodości trenował biegi średniodystansowe w klubie Spójnia Gdańsk. Uzyskał II kategorię szachową. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Od 1976 był uczestnikiem opozycji demokratycznej w PRL. Działał w ramach Studenckiego Komitetu Solidarności, Ruchu Młodej Polski, Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1978 na uniwersytecie był organizatorem spotkań na temat cenzury tematyki zbrodni katyńskiej[potrzebny przypis]. Redaktor pisma związkowego „Nasz Głos”[5]. Pracował jako nauczyciel szkoły średniej w Bolesławowie. Został delegatem na I Zjazd Regionalny „Solidarności”. Następnie jako nauczyciel był zatrudniony w szkole podstawowej w Goręczynie, gdzie w 1990 został radnym i przewodniczącym rady gminy Goręczyno. W latach 1986–1991 pracował jako nauczyciel w LO w Kartuzach. Współtwórca i redaktor naczelny tygodnika „Gazety Kartuskiej” w latach 1989–1994[6], został wybrany przewodniczącym Rady Konsultacyjnej Stowarzyszenia Prasy Lokalnej w Polsce. Członek Prezydium Sejmiku Województwa Gdańskiego, przewodniczący Komisji Edukacji i Kultury Sejmiku, członek Komisji Edukacji Sejmiku Krajowego w latach 1990–1994[5]. W latach 1997–1998 sekretarz gminy miejskiej Starogard Gdański[6]. Został publicystą w dziedzinie historii, głównie czasów najnowszych. Autor kilkuset artykułów, które ukazywały się m.in. w „Naszym Dzienniku”. Od 2001 do 2012 pracował w Biurze Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku. Przywrócony do pracy w listopadzie 2014 na podstawie wyroku Sądu Pracy w Gdańsku[5]. W IPN był kierownikiem referatu Wystaw i Edukacji w oddziale Gdańskim[7]. Był członkiem i wiceprzewodniczący Rady Programowej Radia Gdańsk w latach 2010–2012, zrezygnował z pracy w radzie na znak protestu przeciwko szykanowaniu TV Trwam przez KRRiT[6]. Współpracował z miesięcznikiem „Czas Stefczyka”[8].

Był konsultantem przy produkcji spektaklu Teatru Telewizji pt. Inka 1946 z 2007 autorstwa Wojciecha Tomczyka, w reżyserii Natalii Korynckiej-Gruz, poświęconego Danucie Siedzikównie ps. „Inka”[9] oraz filmu dokumentalnego pt. Dywizja nastolatków z 2008 w reżyserii Aliny Czerniakowskiej.

W kwietniu 2018 otrzymał karę nagany na piśmie ze wszystkimi konsekwencjami przewidzianymi w kodeksie pracy, w tym i następstwami finansowymi, za zachowania niedopuszczalne dla pracownika Instytutu Pamięci Narodowej jako urzędnika państwowego podczas spotkania konsultacyjnego w Domu Kultury w Czarnem[10].

W 2023 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z list Prawa i Sprawiedliwości w okręgu nr 25[11]. Kandydował w wyborach samorządowych w 2024 na urząd prezydenta Starogardu Gdańskiego, został pokonany przez ubiegającego się o reelekcję prezydenta Janusza Stankowiaka, zdobywając 20,93% poparcia[12]. W tych samych wyborach uzyskał mandat radnego miasta Starogard Gdański[13].

Na wniosek byłych więźniów politycznych prezydent RP Bronisław Komorowski przyznał mu, 1 kwietnia 2011, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi w upowszechnianiu wiedzy o najnowszej historii Polski”[14][15]. W 2022 odznaczono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[16][17].

Jest członkiem Kolegium Polskiego Stowarzyszenia Morskiego-Gospodarczego im. E. Kwiatkowskiego[18].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Sierakowice na Kaszubach (2006, współautor: Czesław Pobłocki)
  • „Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba…”: Danuta Siedzikówna „Inka” (*3 IX 1928 +28 VIII 1946) (2008)
  • W cieniu czerwonej gwiazdy. Zbrodnie sowieckie na Polakach 1917–1956 (2010)
  • Czerwona apokalipsa. Agresja Związku Sowieckiego na Polskę i jej konsekwencje (2014)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c [https://gdansk.ipn.gov.pl/pl2/aktualnosci/48949,IV-Ogolnopolski-Konkurs-Poezji-i-Prozy-Lagrowej-Wiezniarek-FKL-Ravensbrck-Gdansk.pdf þÿ�I�n�s�t�y�t�u�t� �P�a�m�i�ˇ�c�i� �N�a�r�o�d�o�w�e�j� �-� �G�d�a�D�s�k� �-� �D�r�u�k�u�j] [online], ipn.gov.pl [dostęp 2024-04-25].
  2. chojnice.com
  3. Główna [online], www.gimkikol.pl [dostęp 2018-04-10] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-10] (pol.).
  4. RMF FM., Sowieci do domu [online] [dostęp 2018-04-10].
  5. a b c Ksiegarnia Wojskowa, INKA - Piotr Szubarczyk [online], www.ksiegarniawojskowa.net.pl [dostęp 2018-04-13] (pol.).
  6. a b c Poszerzona lekcja historii Szubarczyka, „chojnice.com” [dostęp 2018-04-13] (pol.).
  7. Tadeusz Majewski, STAROGARD GDAŃSKI – PIOTR SZUBARCZYK. Sprawa starogardzkich “Filomatów” 1951–1952 [online], kociewiacy.pl [dostęp 2018-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-14].
  8. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2018-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-14)].
  9. INKA 1946. filmpolski.pl. [dostęp 2012-02-28]. (pol.).
  10. Piotr Szubarczyk z IPN-u ukarany naganą. Przeprasza za wystąpienie w Czarnem. wp.pl, 12 kwietnia 2018. [dostęp 2018-04-13].
  11. Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w 2023 r. [online], sejmsenat2023.pkw.gov.pl [dostęp 2024-04-13] (pol.).
  12. Wybory Samorządowe 2024 [online], wybory.gov.pl/ [dostęp 2024-04-13] (pol.).
  13. Wybory Samorządowe 2024 [online], wybory.gov.pl/ [dostęp 2024-04-13] (pol.).
  14. M.P. z 2011 r. nr 63, poz. 595
  15. Odznaczenia dla młodocianych więźniów politycznych 1944-56. prezydent.pl, 3 października 2011. [dostęp 2015-03-25].
  16. M.P. z 2023 r. poz. 309
  17. Instytut Pamięci Narodowej, Piotr Szubarczyk odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 2023-03-20] (pol.).
  18. PSMG, PSMG - Polskie Stowarzyszenie Morskie- Gospodarcze im. E. Kwiatkowskiego - Piotr Szubarczyk:Ilu obywateli Rzeczypospolitej zginęło na wojnie? [online] [dostęp 2018-04-13] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]