Przejdź do zawartości

Poświęcenie kościoła

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obrzęd poświęcenia kościoła św. Piotra i św. Pawła na Koszykach w Warszawie

Poświęcenie kościoła (daw. konsekracja kościoła) (łac. dedicatio ecclesiae) – uroczyste poświęcenie nowo powstałej świątyni[1], w Kościele rzymskokatolickim zastrzeżone dla biskupa.

Ceremonia ta dokonywana jest według obrzędu, którego główne elementy powstały w liturgii gallikańskiej i rzymskiej między wiekiem IV a IX. Wówczas ceremonia składała się z trzech części. Poprzez pokropienie ścian budynku wodą święconą biskup obejmował go w posiadanie, by następnie odbyć procesję do wnętrza świątyni. Po śpiewie hymnu Veni Creator wypisywał pastorałem na popiele alfabet grecki i łaciński.

W kolejnej części za pomocą wody gregoriańskiej uświęcał wnętrze kościoła, po czym odmawiał prefację, w której błagał o wspomożenie Ducha Świętego.

Po modlitwie następowało właściwe poświęcenie murów poprzez namaszczenie olejem tzw. zacheuszków, symbolizujących dwunastu apostołów. Po namaszczeniu ołtarza spalano na nim kadzidło w czterech rogach i pośrodku.

Liturgia ta uległa zmianie po reformie II soboru watykańskiego. W 1977 roku wydano nową księgę liturgiczną „Ordo dedicationis ecclesiae et altaris” („Obrzędy poświęcenia kościoła i ołtarza”[2]), zawierającą instrukcję przeprowadzania obrzędu poświęcenia (dedykacji) nowo wybudowanego kościoła do celów liturgicznych. Wyraz dedicatio, przetłumaczony z języka łacińskiego jako poświęcenie, symbolizuje wyłączenie dedykowanego obiektu ze świeckiego użytku i oddanie go na wyłączną własność Bogu[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedia Popularna PWN, wydanie trzydzieste piąte. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 496. ISBN 978-83-01-16450-8.
  2. Obrzędy poświęcenia kościoła i ołtarza [online], www.ordo.pallotyni.pl [dostęp 2022-05-25].
  3. Poświęcenie, błogosławieństwo czy konsekracja? [online], Fundacja Opoka, 16 kwietnia 2018 [dostęp 2022-05-25].