Przejdź do zawartości

Prędkość maksymalna (lotnictwo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Prędkość maksymalna – największa prędkość, jaką może rozwinąć statek powietrzny w locie poziomym przy wykorzystaniu pełnego ciągu silnika[1]

Statek powietrzny będzie poruszał się z maksymalną prędkością w momencie, gdy opór aerodynamiczny będzie równoważony przez maksymalny ciąg silnika:

Wielkość prędkości maksymalnej wynika z jednej strony z:

  • mocy zespołu napędowego będącej do dyspozycji,
  • aktualnego obciążenia (ładunek, paliwo),
  • konfiguracji statku powietrznego (np. podwieszony ładunek, uzbrojenie).

Z drugiej zaś strony jest ograniczana z uwagi na możliwość wystąpienia flatteru.

Stąd dla każdego statku powietrznego istnieje tzw. prędkość Vne, której nie wolno przekroczyć.

Mówiąc o samolotach naddźwiękowych często jako określenie prędkości podaje się liczbę Macha (M).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Milkiewicz, s. 142.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Antoni Milkiewicz: Praktyczna aerodynamika i mechanika lotu samolotu odrzutowego, w tym wysokomanewrowego. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych, 2009. ISBN 978-83-61021-00-1.