Przejdź do zawartości

Region (podział administracyjny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Region – najwyższa jednostka terytorialnej organizacji w państwie, bez względu na jego formę prawnoustrojową, o relatywnie dużej powierzchni i znacznej liczbie ludności, jednolita z punktu widzenia gospodarczego, społecznego i kulturowego, w której jest prowadzona odpowiednia do potrzeb polityka gospodarcza, społeczna i kulturalna przez powołane do tego instytucje regionalne[1]. Jednostki terytorialne tego typu mogą nosić różne nazwy, np. województwo, wspólnota autonomiczna.

Wyróżnia się cztery typy prawnoorganizacyjne regionów mając na uwadze status prawny i zakres zadań instytucji regionalnych:

  • region administracyjny – obszar dekoncentracji wybranych funkcji administracji publicznej, wykonywanych przez rządowe instytucje terytorialne;
  • region samorządowy – forma decentralizacji administracji państwowej; regiony są jednostkami podziału terytorialnego, w których istnieje samorząd terytorialny;
  • region autonomiczny – forma decentralizacji działalności ustawodawczej i administracyjnej państwa, w założeniu nie naruszająca jednolitości państwa;
  • region federalny – część składowa państwa federalnego.

Region to także nazwa jednostek podziału administracyjnego w wielu krajach świata:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  • region – kraina geograficzna

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. M. Elżanowski, M. Maciołek, P. Przybysz: Region jako instytucja prawnoustrojowa, Państwo i Prawo 1990, nr 8.