Przejdź do zawartości

Rewolucja trabantów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rewolucja trabantów – termin, którym opisuje się ucieczkę około 25 tysięcy obywateli NRD do Niemiec Zachodnich w sierpniu 1989 roku[1]. Nazwa powstała od najczęściej używanego środka transportu podczas tej fali ucieczki (Trabanta).

Latem 1989 r. Węgry ogłosiły zniesienie blokady przejścia granicznego z Austrią[2], a ministrowie spraw zagranicznych Austrii i Węgier, Alois Mock i Gyula Horn symbolicznie przecięli drut kolczasty. Wykorzystało to około 14 tysięcy obywateli NRD, którzy samochodami, przez Węgry i Austrię dostali się do RFN. W NRD pod rządami SED (Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec) istniał zakaz wyjazdów do RFN[3]. Część uciekinierów na początku października schroniło się w ambasadzie niemieckiej w Pradze, a następnie[4] wybrało drogę kolejową przez Czechosłowację[5]. W tym okresie odprawiono 14 pociągów z Pragi do Hof[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Oxford Wielka Encyklopedia Świata. T. 10. Poznań: Oxford Educational, 2005. ISBN 83-7325-700-4.
  2. Die erste Massenflucht aus der DDR, [w:] Der Spiegel [online], 16 sierpnia 1998 [dostęp 2017-05-08] (niem.).
  3. Świętowali rewolucję trabantów [online], Rzeczpospolita, 28 czerwca 2009 [dostęp 2017-05-08].
  4. a b Anne Hähnig, 1989 – Die Züge in die Freiheit [online], Die Zeit, 30 lipca 2014 [dostęp 2017-05-08] (niem.).
  5. Odyssee in die Freiheit [online], Der Spiegel, 7 stycznia 2008 [dostęp 2017-05-08] (niem.).