Przejdź do zawartości

Rodrigo Palacio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rodrigo Palacio
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Rodrigo Sebastián Palacio Alcalde

Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1982
Bahía Blanca

Wzrost

176 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1990–2001 Bella Vista
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2001–2002 Bella Vista 29 (16)
2002–2003 Huracán Tres Arroyos 53 (16)
2004 Banfield 36 (9)
2005–2009 Boca Juniors 131 (54)
2009–2012 Genoa CFC 90 (35)
2012–2017 Inter Mediolan 140 (39)
2017–2021 Bologna FC 1909 127 (19)
2021–2022 Brescia Calcio 30 (6)
W sumie: 636 (194)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2005–2014  Argentyna 27 (3)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
srebro Brazylia 2014
Copa América
srebro Wenezuela 2007

Rodrigo Sebastián Palacio Alcalde (ur. 5 lutego 1982 w Bahia Blanca) – argentyński piłkarz, reprezentant Argentyny.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Rodrigo Palacio jest wychowankiem Bella Vista Bahía Blanca, dla którego pierwszy oficjalny mecz rozegrał w 2001 r. Zawodową karierę kontynuował od 2002 w klubie Huracán Tres Arroyos, do którego przeniósł się za 60 tysięcy dolarów. Debiutował w drużynie El Globito 25 sierpnia 2002 w meczu z Juventud Antoniana Salta, w którym też zdobył pierwszego gola. Na początku 2004 r. był testowany przez Betis Sewilla. Coraz lepsza gra sprawiła, że podpisał kontrakt z Club Atlético Banfield, który zapłacił za niego 250 tysięcy dolarów.

Boca Juniors

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu rundy Clausura w roku 2004 został dostrzeżony przez ekipę Boca Juniors i kupiony latem 2005 r. przez ten klub za 190 tysięcy euro. Debiutował w meczu z Racingiem. Pierwsze trafienie zaliczył 18 stycznia 2005 w starciu z Independiente. 7 sierpnia dwukrotnie pokonał bramkarza w meczu z Gimnasia y Esgrima Jujuy. 2 października powtórzył to w spotkaniu z Quilmes Atlético Club[1]. W sezonie 2005/2006 strzelił 22 gole i został najlepszym strzelcem w drużynie. Przyczynił się do zdobycia mistrzostwa ligi argentyńskiej obydwu rund. Dzięki bardzo dobrej formie został wybrany przez fanów zespołu najlepszym zawodnikiem sezonu 2005/06. Z Boca wygrał: Copa Libertadores (2007), Copa Sudamericana (2005) i trzy razy Recopa Sudamericana (2005, 2006, 2008). 8 kwietnia 2007 zdobył dwie bramki w meczu z Velez Sarsfield. W trakcie Torneo Inicial 2006/07 dwukrotnie strzelał bramki: San Lorenzo (27 sierpnia 2006), Gimnasią (10 września), Velezem (1 października) i Colon Santa Fe (26 listopada)[2]. 16 września 2007 zaliczył trzy asysty w starciu z Banfield. W grudniu 2007 brał udział w Klubowych Mistrzostwach Świata. Zakończyły się one porażką Boca w finale z Milanem 4:2, w którym Rodrigo zdobył jedną z bramek. Po turnieju został ogłoszony 3 najlepszym piłkarzem. 8 czerwca zdobył gola i zaliczył dwie asysty w spotkaniu z Lanus. 7 marca dwukrotnie pokonał golkipera Atlasu Guadalajara w potyczce fazy grupowej Copa Libertadores[3]. 22 czerwca 2008 w meczu z CA Tigre zdobył 2 gole i asystował przy dwóch kolejnych[4]. Dla Boca Juniors zagrał w 130 meczach ligowych i strzelił 55 bramek.

17 lipca 2009 roku Palacio podpisał 4-letni kontrakt z włoskim zespołem Genoa FC, który zapłacił za niego 4,9 mln euro[5]. Miał w nim zastąpić sprzedanego Diego Milito. Debiut Palacia w nowych barwach przypadł na kwalifikacyjne spotkanie do Ligi Europy z Odense BK. W Serie A zaczął występować od meczu z AS Roma rozegranego 23 sierpnia. Pierwszą bramkę zdobył dopiero 5 listopada 2009 z Lille OSC (3:2), gdyż uniemożliwiła mu wcześniej grę kontuzja kostki. 6 grudnia w meczu z FC Parma zdobył premierwoego gola w Serie A. 14 marca miał udział przy 3 golach strzelonych Cagliari Calcio – strzelił bramkę i asystował przy dwóch. 18 kwietnia 2010 zaliczył dwa trafienia z Parmą[6]. 20 lutego 2011 zdobył dwie bramki i asystował przy trzeciej w meczu z Romą[4]. 17 kwietnia 2011 w starciu z Brescią (3:0) zaliczył asysty przy wszystkich trzech golach dla Genoy. 23 kwietnia dwukrotnie pokonał bramkarza US Lecce. Szczególnie udany był dla niego sezon 2011/12 w którym zdobył 19 bramek w lidze, co stanowiło 4 rezultat w Serie A. Ustrzelił wtedy 4 dublety w lidze: z Catanią (21 września), US Palermo (22 stycznia), SSC Napoli (29 stycznia) oraz Parmą (25 lutego) i jeden w Pucharze Włoch z AG Nocerina[7]. Niemal w pojedynkę ograł 21 września Catanię (3:0), której zaaplikował 2 trafienia oraz asystował przy trzecim. Bramkarza w meczu z Lacjum rozegranym 5 lutego 2012 r. pokonał zaskakującym uderzeniem piętą[8]. 6 maja otrzymał w spotkaniu z US Palermo pierwszą we Włoszech czerwoną kartkę. Ogółem w Genoi zagrał w 90 meczach ligowych i zdobył w nich 35 goli.

Palacio i Ignazio Abate podczas meczu derbowego (luty 2013)

W 2012 roku przeszedł do Interu Mediolan, który chciał pozyskać Palacio rok wcześniej[9], za 10,5 mln euro[5]. Z tytułu trzyletniego kontraktu otrzymuje 2,5 mln euro rocznie[10]. Pierwszy mecz w barwach Interu rozegrał 2 sierpnia przeciwko Hajdukowi Split w Lidze Europy (3:0). W rozegranym 23 sierpnia meczu Ligi Europy z FC Vaslui zdobył pierwszego gola w nowych barwach[11]. 18 grudnia w meczu Pucharu Włoch stanął w bramce Interu na kilkanaście minut, gdyż bramkarz La Beneamata doznał kontuzji, a limit zmian został wyczerpany[12][13]. 3 marca 2013 r. w spotkaniu Interu z Catanią po wejściu po przerwie strzelił dwie bramki oraz zanotował asystę czym odwrócił losy meczu w którym Mediolańczycy przegrywali już 0:2[14]. W rozgrywkach Ligi Europy 2012/13 strzelił 6 bramek w części zasadniczej: dwie w drugim meczu z Partizanem (8 listopada), jedną w pierwszym, dwie w pierwszym spotkaniu 2 rundy z CFR Cluj (14 lutego), a w rewanżowym starciu w 1/16 z Tottenhamem do gola dołożył asystę[15]. Ponadto w eliminacjach dwukrotnie zdobył po golu w dwumeczu z FC Vaslui. 3 kwietnia dwa razy zmusił do kapitulacji bramkarza Sampdorii[16]. 30 czerwca 2017 roku wygasł jego kontrakt z Interem.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Debiut w kadrze nastąpił 9 marca 2005 r. w meczu przeciwko Meksykowi (1:1). Następnie Palacio został powołany przez trenera Jose Pekermana do 23-osobowej kadry reprezentacji Argentyny na Mistrzostwa Świata w Niemczech. Na turnieju tym Palacio zagrał tylko w meczu przeciwko drużynie Wybrzeża Kości Słoniowej, kiedy to w 64 minucie zmienił Hernána Crespo. Rok 2007 to występ w barwach Argentyny na Copa America, który zakończył się zdobycie srebra. Pierwszą bramkę w narodowych barwach zdobył 15 lipca 2008 w meczu z Ekwadorem (1:1).

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Palacio najlepiej czuje się grając na skrzydle lub za wysuniętym napastnikiem, ale z konieczności potrafi i to całkiem dobrze zagrać jako wysunięty napastnik[17]. Dysponuje dobrą szybkością, wyszkoleniem technicznym, dryblingiem oraz siłą[18].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

Indywidualne

  • król strzelców ligi argentyńskiej: Apertura 2006
  • Brązowa Piłka FIFA Club World Cup: 2007
  • Premios Jorge Newbery: 2008
  • najskuteczniejszy zawodnik w historii Recopa Sudamericana
  • Najlepsza jedenastka Ameryki: 2005, 2006[19]

Reprezentacyjne

Rekordy

  • Najstarszy strzelec hat-tricka w historii Serie A (39 lat i 86 dni). Rekord ustanowił 2 maja 2021 roku w zremisowanym 3 - 3 meczu przeciwko Fiorentinie.[20]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Joségo Ramóna Palacia, który był piłkarzem Olimpo Bahía Blanca w latach 80. Dzięki hiszpańskim korzeniom (jego rodzina wywodzi się z Kantabrii) posiada obywatelstwo Hiszpanii. Jego zwisający z tyłu głowy kucyk, będący jego znakiem rozpoznawczym, to Trenza, którego nikt nie może dotykać[21]. Zapuścił go po skończeniu 18 lat, gdy postanowił krótko się obcinać. Ma z Wendy, która jest jego partnerką, syna Juana. W rodzinnym Bahia Blanca ma swój dom do którego wraca na coroczne wakacje[22]. Lubi grać na PlayStation, słuchać rocka oraz koszykówkę, którą kiedyś trenował. Jako dziecko kibicował Gimnasii y Esgrimie i marzył, aby zostać piłkarzem[23].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Klub Sezon Kraj Rozgrywki Mecze Bramki Asysty
Huracan 2002/2003  Argentyna Primera B Nacional 34 7
2003/2004 19 8
Razem 53 15 -
Banfield 2003/2004 Primera División 19 2
2004/2005 17 7
Razem 36 9 -
Boca Juniors 2004/2005 15 3
2005/2006 32 17
2006/2007 32 19
2007/2008 31 10 13
2008/2009 20 5 4
Razem 130 54 17
Genoa CFC 2009/2010  Włochy Serie A 31 7 11
2010/2011 27 9 10
2011/2012 32 19 7
Razem 90 35 28
Inter Mediolan 2012/2013 26 12 4
2013/2014 37 17 7
2014/2015 35 8 8
2015/2016 27 2 4
2016/2017 15 0 3
Razem 140 39 26
Łącznie w lidze argentyńskiej 219 78 17
Łącznie w Serie A 230 74 54
Ogółem 449 152 71

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Statystyki reprezentacyjne
Lp Data Miejsce Rezultat Rywal Rozgrywki Bramki Minuty
1 9 marca 2005 Los Angeles 1:1  Meksyk mecz towarzyski 0
2 26 marca 2005 Estadio Hernando Siles, La Paz 1:2  Boliwia eliminacje do MŚ 2006 0
3 10 czerwca 2006 Imtech Arena, Hamburg 2:1  Wybrzeże Kości Słoniowej Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2006 0 27
4 17 kwietnia 2007 Estadio Malvinas Argentinas, Mendoza 0:0  Chile mecz towarzyski 0 90
5 5 lipca 2007 Estadio Metropolitano de Fútbol de Lara, Barquisimeto 1:0  Paragwaj Copa América 2007 0 90
6 11 lipca 2007 Estadio Polideportivo Cachamay, Puerto Ordaz 0:3  Meksyk Copa América 2007 0 13
7 15 czerwca 2008 Estadio Monumental, Buenos Aires 1:1  Ekwador eliminacje do MŚ 2010 1 2
8 18 czerwca 2008 Estádio Mineirão, Belo Horizonte 0:0  Brazylia eliminacje do MŚ 2010 0 1
9 11 października 2011 Estadio General José Antonio Anzoátegui, Puerto La Cruz 1:0  Wenezuela eliminacje do MŚ 2014 0 17
10 7 września 2012 Estadio Olímpico Chateau Carreras, Córdoba 3:1  Paragwaj eliminacje do MŚ 2014 0 26
11 22 marca 2013 Estadio Monumental, Buenos Aires 3:0  Wenezuela eliminacje do MŚ 2014 0 11
12 26 marca 2013 Estadio Hernando Siles, La Paz 1:1  Boliwia eliminacje do MŚ 2014 0 85
13 11 czerwca 2013 Estadio Olímpico Atahualpa, Quito 1:1  Ekwador eliminacje do MŚ 2014 0 89
14 14 czerwca 2013 Estadio Mateo Flores, Gwatemala 0:4  Gwatemala mecz towarzyski 0 22
15 14 sierpnia 2013 Stadio Olimpico, Rzym 2:1  Włochy mecz towarzyski 0 88
16 10 września 2013 Estadio Defensores Del Chaco, Asunción 5:2  Paragwaj eliminacje do MŚ 2014 0 64

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Quilmes Atlético Club - Club Atlético Boca Juniors, 2 paź 2005 - Torneo Inicial, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-11-26].
  2. Club Atlético Boca Juniors - Club Atlético Colón, 26 lis 2006 - Torneo Inicial, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-11-26].
  3. Club Atlético Boca Juniors - Atlas Guadalajara, 7 mar 2008 - Copa Libertadores, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-11-26].
  4. a b Rodrigo Palacio, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–występy) [dostęp 2020-12-05].
  5. a b Rodrigo Palacio, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–transfery) [dostęp 2020-11-30].
  6. Parma FC - Genoa CFC, 18 kwi 2010 - Serie A, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-11-26].
  7. Genoa CFC - ASG Nocerina, 21 sie 2011 - Puchar Włoch, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-11-26].
  8. SportowyBar - aktualne informacje ze świata sportu - WP SportoweFakty [online], babol.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  9. Palacio: „Transfer do Interu nie był moim marzeniem” - FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-26].
  10. Oficjalnie: Palacio zawodnikiem Interu - FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-26].
  11. Rodrigo Palacio, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–występy) [dostęp 2017-11-26].
  12. Palacio: Grałem już na bramce... gdy byłem dzieckiem - FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-26].
  13. Z czuba.pl - inny serwis sportowy. Nikiforzy polskiego dziennikarstwa sportowego [online], tv.zczuba.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  14. Świetny Rodrigo Palacio, niesamowita pogoń Interu [online], stadiony-swiata.pl [dostęp 2018-11-23] (pol.).
  15. FC Internazionale - Tottenham Hotspur, 14 mar 2013 - Liga Europy UEFA, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-11-26].
  16. UC Sampdoria - FC Internazionale, 3 kwi 2013 - Serie A, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-11-26].
  17. Palacio dla Corriere della Sera - FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-26].
  18. Di Carlo: "Palacio to hit. Andreolli? Nic nie wykluczam" - FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-26].
  19. Borghi, el mejor DT de América - 30.12.2006 - LA NACION [online], www.lanacion.com.ar [dostęp 2017-11-26].
  20. https://www.football-italia.net/170045/palacio-has-oldest-serie-hat-trick
  21. Palacio: "Jeśli wygramy Scudetto, obetnę kawałek kucyka" - FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-26].
  22. Palacio: "Z Milito i Lavezzim stworzylibyśmy znakomity atak" - FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-26].
  23. Rodrigo Palacio zawodowo i prywatnie. [dostęp 2013-05-18]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]