Przejdź do zawartości

Roman Knoll

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Knoll
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 października 1888
Kijów, gubernia kijowska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

6 marca 1946
Katowice, Polska

Poseł RP w Turcji
Okres

od 25 czerwca 1924
do 24 marca 1926

Poprzednik

Władysław Günther-Schwarzburg (chargé d’affaires a.i.)

Następca

Karol Bader

Wiceminister spraw zagranicznych
Okres

od 13 maja 1926
do 20 grudnia 1926

Poprzednik

Kajetan Dzierżykraj-Morawski

Następca

Alfred Wysocki

Poseł RP we Włoszech
Okres

od 20 grudnia 1926
do 30 czerwca 1928

Poprzednik

Stanisław Kozicki

Następca

Stefan Przezdziecki

Poseł RP w Niemczech
Okres

od 1 lipca 1928
do 31 grudnia 1930

Poprzednik

Kazimierz Olszowski

Następca

Alfred Wysocki

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Krzyż Wielki Orderu Świętego Sawy (Serbia) Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Roman Knoll (ur. 27 października 1888 w Kijowie, zm. 6 marca 1946 w Katowicach) – polski polityk i dyplomata, wolnomularz[1], założyciel Unii Narodowo-Państwowej w 1922 roku[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na wydziale prawnym Uniwersytetu Kijowskiego. Od 1908 brał czynny udział w organizacjach niepodległościowych.

W marcu 1917 roku został członkiem Polskiego Komitetu Wykonawczego na Rusi[3]. W 1918 urzędnik w przedstawicielstwie Rady Regencyjnej w Piotrogrodzie, od 1919 referent Wydziału Wschodniego w MSZ. W wojnie polsko-bolszewickiej 1920 walczył jako ochotnik. Podczas rokowań pokojowych z Rosją Sowiecką w Rydze pełnił funkcję sekretarza generalnego delegacji polskiej. Od 16 grudnia 1922 do 30 grudnia 1923 był kierownikiem poselstwa polskiego w RFSRR w Moskwie w randze Chargé d’affaires ad interim. 30 grudnia 1922 Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka stała się częścią utworzonego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, Polska uznała powstanie ZSRR notą z 13 grudnia 1923. Roman Knoll był ostatnim przedstawicielem dyplomatycznym Polski przy rządzie Rosji Sowieckiej.

Od 25 czerwca 1924 poseł RP w Ankarze. W marcu 1926 powrócił do Polski, do centrali MSZ. Brał udział w przygotowaniach do przewrotu majowego. Po przewrocie majowym mianowany wiceministrem w Ministerstwie Spraw Zagranicznych z datą 13 maja 1926. Pełnił następnie funkcję posła polskiego w Rzymie (1926–1928) i Berlinie (1928–1930).

W grudniu 1930 odwołany z placówki i przeniesiony w stan spoczynku. Faktyczną przyczyną jego zwolnienia był wygłoszony publicznie komentarz: „Najazd bandytów na dom wariatów”, jakim określił sytuację w resorcie po wejściu do kierownictwa MSZ Józefa Becka i Wiktora Drymmera. W 1936 współpracował z Frontem Morges.

Podczas II wojny światowej pełnił funkcję szefa Sekcji Spraw Zagranicznych Delegatury Rządu na Kraj (kryptonim „Moc”), którą sprawował do lutego 1945. W opinii Janusza Pajewskiego, znającego go osobiście, był obdarzony chyba najbardziej oryginalną, najbardziej błyskotliwą pamięcią.

Ożenił się z Anną Bagniewską (1909–1946).

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ludwik Hass, Ambicje rachuby, rzeczywistość. Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej 1905–1928. Warszawa 1984, s. 320.
  2. Deklaracja programowa. [Inc.:] Polska jako naród ani na chwilę nie przestawała istnieć [...]: 28 czerwca 1922 r. / [Unia Narodowo-Państwowa].
  3. Zjazd Polski na Rusi w Kijowie w dniach 18–24 czerwca 1917 roku, Winnica [b.r.w], s. 132.
  4. M.P. z 1926 r. nr 259, poz. 726 „za wybitne zasługi na polu dyplomatycznem”.
  5. a b c d Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 345.
  6. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.

Bibliografia, literatura

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]