Przejdź do zawartości

Starzyno (gromada w powiecie puckim)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Starzyno
gromada
1954–1973
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

gdańskie

Powiat

1954: wejherowski
1954–72: pucki

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Starzyno

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

4

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

21

brak współrzędnych

Starzyno – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Starzyno z siedzibą GRN w Starzynie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie wejherowskim w woj. gdańskim na mocy uchwały nr 26/III/54 WRN w Gdańsku z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Starzyno i Werblinia oraz niektóre parcele (Nr Nr: 7, 9, 48/10, 48/11, 49/6, 50/12, 53/8 i 54/8 z obrębu Darżlubie-Las z karty mapy 6) z dotychczasowej gromady Mechowa – ze zniesionej gminy Puck, obszar dotychczasowej gromady Starzyński Dwór (bez obszaru parcel Nr Nr 59-66, częściowo 67 i częściowo 68 z obrębu Starzyński Dwór, karta mapy 2; i bez parcel Nr Nr 1–11i 157 z karty mapy 3) – ze zniesionej gminy Strzelno, a także obszar dotychczasowej gromady Parszkowo oraz miejscowość Połchówko (bez obszaru obrębu kat. Połchówko, karta mapy 1, parcele kat. Nr Nr: 27, 28, 29, 49, 50, 51, 52, 53, 55, 56, częściowo 66, 68, 74/26, 75/26, 79/48, 80/47, 84/23, 85/26 i 86/54) z dotychczasowej gromady Świecino – ze zniesionej gminy Krokowa, wszystkie w tymże powiecie[6].

13 listopada 1954 (z mocą obowiązującą od 1 października 1954) gromada weszła w skład nowo utworzonego powiatu puckiego w tymże województwie[7], gdzie ustalono dla niej 21 członków gromadzkiej rady narodowej[8].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 26/III/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu wejherowskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 22 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 16, Poz. 91)
  7. Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 234
  8. Uchwała Nr 2/II/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Pucku z dnia 5 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 7 października 1954 r., Nr. 14, Poz. 79)
  9. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.