Przejdź do zawartości

Stefan Bembiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Bembiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1917
Łagów

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1998
Radom

Senator I kadencji
Okres

od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991

Przynależność polityczna

Obywatelski Klub Parlamentarny

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941) Krzyż Armii Krajowej
Tablica poświęcona m.in. Stefanowi Bembińskiemu w kościele Świętej Trójcy w Radomiu

Stefan Bembiński, ps. „Harnaś” (ur. 24 lipca 1917 w Łagowie, zm. 1 stycznia 1998 w Radomiu) – polski nauczyciel, uczestnik II wojny światowej, żołnierz AK i niepodległościowej partyzantki antykomunistycznej, działacz kombatancki, senator I kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia i zawodu nauczyciel, ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Kielcach. Od 1936 pracował w szkołach powszechnych we Wsoli i Kobylniku, początkowo jako praktykant, następnie kierował szkołą w Kobylniku. W latach 1938–1939 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Rezerwy 8 Dywizji Piechoty w Pułtusku, uczestniczył w kampanii wrześniowej w szeregach 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy”. Trafił do niewoli niemieckiej, skąd zbiegł i powrócił do pracy w szkole w Kobylniku. Wkrótce zaangażował się w działalność radomskiej AK (ps. „Harnaś”), dowodził placówką w Błotnicy, był zastępcą komendanta dywersji inspektoratu w Radomiu i dowódcą kompanii w 72 pp AK.

Opuścił Radom po wkroczeniu Armii Czerwonej, przez pewien czas przebywał w Krakowie. W kwietniu 1945 na krótko został aresztowany. Po powrocie do Radomia uczestniczył w kilku zbrojnych akcjach podziemia (rozbicie więzienia w Kielcach w sierpniu 1945, uwolnienie byłych żołnierzy AK z więzienia w Radomiu we wrześniu 1945). We wrześniu 1945 ponownie aresztowany, w lutym 1946 skazany na karę śmierci, po złagodzeniu kary więziony w zakładach karnych w Rawiczu i Wronkach. Zwolniono go w 1952, uniemożliwiając jednocześnie podjęcie pracy w szkolnictwie. Po kilku latach utracił także zatrudnienie w Dyrekcji Przemysłu Leśnego w Radomiu, przez pewien czas pracował jako robotnik budowlany, później prowadził gospodarstwo warzywnicze. Studiował zaocznie historię na Uniwersytecie Warszawskim i nauki humanistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Działał w organizacjach kombatanckich. Po wydarzeniach października 1956 organizował w Radomiu oddział Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, w którym objął funkcję prezesa. W latach 80. związał się z „Solidarnością”, m.in. jako przewodniczący sekcji żołnierskiej przy zarządzie Regionu Ziemia Radomska związku. W czerwcu 1989 został wybrany na senatora z województwa radomskiego z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W Senacie, gdzie zasiadał przez jedną kadencję (do 1991), brał udział w pracach Komisji Spraw Emigracji i Polaków za Granicą.

Był odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych. Pośmiertnie w 2006, za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność kombatancką i społeczną, został wyróżniony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[1].

Był żonaty z Haliną[2] (urzędniczką, więzioną w latach 1945–1947), z którą miał dwie córki (Ewę i Annę). Pochowany na cmentarzu parafialnym w Radomiu[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 września 2006 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2006 r. nr 82, poz. 821).
  2. Bembiński Stefan ps. „Harnaś”, „Sokół” (1917–1998). ompio.pl, 19 lipca 2016. [dostęp 2017-11-12].
  3. Stefan Bembiński. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-04-19].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]