Wikipedysta:Grzes1966/brudnopis/Zdzisław Reisky de Dubnitz
Zdzisław Reisky de Dubnitz (ur. 19 czerwca 1862 w Koprzywnicy, zm. w lutym 1940 w Warszawie) – tytularny pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
Urodził się 19 czerwca 1862 w Koprzywnicy, w rodzinie Czesława Antoniego Ignacego (1818–1889) i Eweliny z Łączyńskich (1832–1897)[1]. Był bratem Romana (1857–1908), Ludwiki (1858–1934), żony Franciszka Krassowskiego i matki Jana Mariana, Marianny (ur. ok. 1860), Marii Eugenii (1860–1934), Sylwii (1865–1937) i Franciszka Xawerego (1866–1942)[1].
Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1883 i przydzielony w rezerwie do 2 pułku huzarów, który wówczas stacjonował w Braszowie (niem. Kronstadt)[2].
W c. i k. Armii do 1910.
Był polskim dowódcą II grupy szwadronów 1 pułku szwoleżerów, która była oddziałem jazy dywizyjnej 2 Dywizji Strzelców Polskich (dowódcą francuskim był kapitan d′Aubigny). 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. W dalszym ciągu pełnił służbę w 4 pułku strzelców konnych[3].
W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I”[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Marek Jerzy Minakowski: Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl). Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne. [dostęp 2022-10-28].
- ↑ Militär-Schematismus 1884 ↓, s. 544, 580.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 30 czerwca 1920, s. 518.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 335, 847.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.