Przejdź do zawartości

Witold Conti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Conti
Ilustracja
Conti przed 1939 rokiem
Imię i nazwisko

Witold Konrad Kozikowski

Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1908
Berlin

Data i miejsce śmierci

26 maja 1944
Nicea

Zawód

aktor, śpiewak

Współmałżonek

Zofia Halina Margulesówna

Lata aktywności

1930–1943

Witold Conti, właśc. Witold Konrad Kozikowski (ur. 2 lutego 1908 w Berlinie, zm. 26 maja 1944 w Nicei[1]) – polski aktor i śpiewak.

Kariera artystyczna

[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisławy i Maksymiliana Kozikowskich[2]. Jego ojciec pełnił funkcję kierownika Państwowego Urzędu Pośrednictwa Pracy. W 1920 wyemigrował do Polski z Niemiec. Studiował prawo na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, w tym samym czasie uczył się śpiewu u profesora Zygmunta Zawrockiego. Po pewnym czasie wyjechał do Paryża, gdzie miał kontynuować studia prawnicze, jednak rozpoczął wówczas studia w klasie skrzypiec i wokalistyki tamtejszego konserwatorium muzycznego[3]. Podczas studiów w Paryżu rozpoczęła się jego przyjaźń z Polą Negri[2]. W latach 1930–1938 występował w warszawskich teatrach rewiowych, kabaretach oraz w filmach fabularnych. Okazjonalnie występował także w Teatrze Letnim oraz Operetce przy ulicy Karowej. Grając w filmach, odtwarzał głównie pierwszoplanowe role przystojnych amantów. Występował także w audycji Podwieczorek przy mikrofonie na antenie Polskiego Radia[4].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był osobą biseksualną[5]. Na początku swojej kariery artystycznej był w związku z Karolem Szymanowskim[6][7]. Relacja ta trwała zaledwie kilka miesięcy i zakończyła się w czerwcu 1931, kiedy to Szymanowski związał się z Aleksandrem Szymielewiczem[8].

W 1934 zaręczył się z Zofią Haliną Margulesówną, córką Stanisława Margulesa, dyrektora generalnego zakładów zbrojeniowych „Pocisk”, którą poślubił 17 lutego 1938 w kościele Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie[9][10][11]. Z małżeństwa tego pochodził syn Janusz (ur. 12 lipca 1939 w Warszawie)[9].

Po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 wyjechał z żoną i synkiem do Wilna, skąd przedostał się do Francji, gdzie podczas wojny występował w ośrodkach polonijnych. Zginął w Nicei podczas bombardowania przez Brytyjczyków zaplecza armii niemieckiej, okupującej tę część Francji[11]. Pogrzeb Contiego odbył się 29 maja 1944 na cmentarzu Caucade w Nicei[1]. Po wojnie żona Contiego wyszła powtórnie za mąż za amerykańskiego żołnierza Roberta Osthoffa. Wkrótce rodzina przeniosła się do Albuquerque, gdzie dorastał także syn Witolda – Janusz Kozikowski (mąż Nancy Kozikowski(inne języki)), znany artysta plastyk[12].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 1938: nagroda ministra przemysłu i handlu podczas Festiwalu Filmowego Targi Wschodnie we Lwowie za rolę porucznika Andrzeja Zadora w filmie Ułan księcia Józefa[13]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b W. J. Podgórski, „Poeci na tułaczce". W kręgu autorów Oficyny Nicejskiej Samuela Tyszkiewicza 1940—1947, Warszawa 2002, s. 157.
  2. a b zbroiowisko • Zobacz wątek - Witold Conti [online], adante.nazwa.pl [dostęp 2017-03-04] (pol.).
  3. Queermedia.pl, Witold Conti [online], queer.pl [dostęp 2017-03-04].
  4. Kronika radiowa. Niedzielny Podwieczorek przy mikrofonie. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 15B, s. 8, 1937. 
  5. Historia. Do Rzeczy, nr 5/2016, maj 2016, s. 55
  6. Szalone miłości Szymanowskiego. se.pl. [dostęp 2013-09-30].
  7. Tomasik Krzysztof O Karolu Szymanowskim, w: Homobiografie, str. 49, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Kraków 2008, ISBN 978-83-61006-20-6
  8. Marek Teler: Aleksander Szymielewicz: bohaterski medyk Powstania Warszawskiego. Histmag.org. [dostęp 2021-05-10].
  9. a b M. Teler, Filmowy amant, córka milionera i... willa na Mokotowie, „Skarpa Warszawska” 2020, nr 11.
  10. Ryszard Marek Groński: Homoseksualiści II RP w kulturze - Pedziki za parawanem. Polityka.pl. [dostęp 2013-09-30].
  11. a b Tomasik Krzysztof O Karolu Szymanowskim, w: Homobiografie, str. 50, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Kraków 2008, ISBN 978-83-61006-20-6
  12. Albuquerque Journal Obituaries [online], obits.abqjournal.com [dostęp 2018-10-24] (ang.).
  13. Biogram Witolda Contiego. Portal Film Polski.pl. [dostęp 2013-09-30].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Słownik biograficzny teatru polskiego, PWN, Warszawa 1973

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]