Przejdź do zawartości

Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1926

Rozformowanie

1939

Nazwa wyróżniająca

Wołyńska

Patron

Marcin Kazimierz Kątski

Dowódcy
Pierwszy

mjr Augustyn Gezele

Ostatni

płk Lucjan Jasiński

Organizacja
Dyslokacja

garnizon Włodzimierz Wołyński

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

artyleria

Patron Szkoły Marcin Kątski
Oficerowie SPRA przed 1934
bomb. pchor. rez. Zdzisław Antoni Jeziorański

Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiegoszkoła podchorążych rezerwy artylerii Wojska Polskiego II RP.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Szkoła stacjonowała w garnizonie Włodzimierz Wołyński, w „Koszarach imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego”[1], na terenie Okręgu Korpusu Nr II.

Patronem uczelni był generał artylerii koronnej Marcin Kazimierz Kątski, a zajmowanych przez nią koszar – Józef Piłsudski.

16 maja 1928 rozpoczął się pierwszy, sześciotygodniowy kurs dla oficerów rezerwy. Na przeszkolenie przybyło 222 podporuczników rezerwy[2].

Z końcem lipca 1928 utworzono dowództwo III dywizjonu szkolnego oraz 8. i 9. baterię. Dotychczasowa 7 bateria została przemianowana na 2. i włączona do I dywizjonu, natomiast 2. bateria została włączona do III dywizjonu i przemianowana na 7. Pierwszą grupę ćwiczebną przemianowano na drugi oddział ćwiczebny, a drugą grupę ćwiczebną na trzeci oddział ćwiczebny. Dywizjon I nie posiadał oddziału ćwiczebnego z powodu braku oficera i podoficera oraz odpowiednich pomieszczeń[2]. Ponadto drużyna komendanta szkoły została przeformowana w baterię administracyjną[3].

1 października 1932 komendant szkoły wydał rozkaz o sformowaniu odrębnego plutonu weterynaryjnego o oddzielnym programie nauczania.

18 września 1935 na podstawie zarządzenia szefa Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych, w miejsce plutonu weterynaryjnego powołano Oddział Szkolny Służby Weterynaryjnej.

23 listopada 1937 minister spraw wojskowych gen. dyw. Tadeusz Kasprzycki nadał szkole nazwę: „Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii imienia Marcina Kątskiego”[4][5].

Posługę duszpasterską sprawował administrator parafii wojskowej we Włodzimierzu Wołyńskim, starszy kapelan ks. Jan Michułka[6].

Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, w okresie mobilizacji powszechnej komendant szkoły miał przeorganizować i przekazać szkołę do Ośrodka Zapasowego Artylerii Lekkiej typ spec. nr 2 we Włodzimierzu Wołyńskim (mobilizowanego przez 27 pal)[7].

Kadra szkoły

[edytuj | edytuj kod]
Komendanci szkoły
  • mjr Augustyn Gezele (cz.p.o. 1 X - 27 XI 1926)
  • ppłk Wincenty Cybulski (27 XI 1926[8] - XII 1928)
  • mjr Zygmunt Karasiński (wz. 22 XII 1928 - 28 V 1929)
  • ppłk dr Ludwik Ząbkowski (28 V 1929 - 28 IV 1934)
  • płk Jan Filipowicz (28 IV 1934 - XII 1938)
  • płk art. Lucjan Jasiński (30 I - 20 IX 1939, †1940 Katyń)
Dyrektorzy nauk
  • mjr Wincenty Zdanowicz (27 XI 1926[9] - XI 1927)
  • mjr Florian Grabczyński (XI 1927 - I 1930)
  • mjr Zygmunt Karasiński (27 I 1930 - 24 II 1931)
  • mjr Karol Galster (24 II 1931 - 10 VII 1936)
  • ppłk art. Jan Adam Alojzy Meissner (VII 1936 - 3 III 1939, †1940 Charków)
  • ppłk art. Józef Pyrek (od 4 III 1939)
Obsada personalna szkoły w marcu 1939[10]
Stanowisko etatowe Stopień, imię i nazwisko Uwagi
Komenda szkoły
komendant płk art. Lucjan Jasiński †1940 Katyń
zastępca komendanta i dyrektor nauk ppłk art. Jan Adam Alojzy Meissner
adiutant kpt. art. Ludwik Tadeusz Nowak †1940 Katyń[11]
starszy lekarz medycyny kpt. lek. dr Wacław Szpilewski
zastępca komendanta ds. gospodarczych kpt. adm. (art.) Władysław II Kowalski[a] niemiecka niewola
oficer mobilizacyjny wakat
oficer administracyjno-materiałowy por. adm. (art.) Filip Niebroń †1940 Katyń[12]
oficer gospodarczy kpt. int. Wacław Antoniewicz †1940 Katyń[13]
I dywizjon
dowódca I dywizjonu ppłk art. Józef Pyrek
instruktor łączności kpt. art. Piotr Zieliński †1940 Katyń[14]
instruktor kpt. art. Jan Anasiewicz †1940 Katyń
II dywizjon
dowódca II dywizjonu mjr art. Wiktor Emilian Bierzyński
instruktor łączności kpt. art. Michał Konrad Görz †1940 Katyń[15]
III dywizjon
dowódca III dywizjonu mjr art. Edward Karol Gött
instruktor łączności kpt. art. Stanisław Julian Żaboklicki †1940 Katyń[16]
dowódca 9 baterii szkolnej kpt. art. Stanisław Kraszewski †1940 Katyń[17]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Więcej informacji biograficznych w: 10 Pułk Artylerii Górskiej (austro-węgierski).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 22 z 4 sierpnia 1927 roku, poz. 260.
  2. a b Rocznik Pamiątkowy 1930 ↓, s. 28.
  3. Rocznik Pamiątkowy 1930 ↓, s. 28, 249.
  4. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 15 z 23 listopada 1937, poz. 181.
  5. Łukasiak 2000 ↓, s. 8-9.
  6. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 406.
  7. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 846-847.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 13 października 1926 roku, s. 349.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 3 listopada 1926 roku, s. 391.
  10. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 469-470.
  11. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 434.
  12. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 425.
  13. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 7.
  14. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 732.
  15. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 181.
  16. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 740.
  17. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 307.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]