Przejdź do zawartości

Wojciech Karolak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Karolak
Ilustracja
Wojciech Karolak (2010)
Imię i nazwisko

Wojciech Krzysztof Karolak

Data i miejsce urodzenia

28 maja 1939
Warszawa

Data śmierci

23 czerwca 2021

Instrumenty

organy Hammonda, fortepian, saksofon altowy i tenorowy

Gatunki

jazz

Zawód

muzyk, kompozytor

Aktywność

1956–2021

Powiązania

Maria Czubaszek

Współpracownicy
Janusz Muniak, Jerzy „Duduś” Matuszkiewicz, Krzysztof Komeda, Andrzej Trzaskowski, Andrzej Kurylewicz, Jan Ptaszyn Wróblewski, Zbigniew Namysłowski, Andrzej Dąbrowski, Ewa Bem, Urszula Dudziak, Tomasz Szukalski, Czesław Bartkowski, Jarosław Śmietana, Grzegorz Ciechowski, Czesław Niemen, Dariusz Kozakiewicz, Michał Urbaniak.
Instrument
organy Hammonda B3
Zespoły
Jazz Believers
The Wreckers pod kier. Andrzeja Trzaskowskiego
The Karolak Trio
Studio M-2
Big Band Polskiego Radia
Polish Jazz Quartet
Mainstream
Time Killers
Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Grób Wojciecha Karolaka i Marii Czubaszek-Karolak na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Wojciech Krzysztof Karolak (ur. 28 maja 1939 w Warszawie, zm. 23 czerwca 2021[1]) – polski muzyk jazzowy, pianista, kompozytor, saksofonista altowy i tenorowy, aranżer, wirtuoz organów Hammonda.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Warszawie jako syn profesora Akademii Sztuk Pięknych Jerzego Karolaka i Marii z domu Kotschy-Orwid, córki Józefa Orwida.

Kariera muzyczna Wojciecha Karolaka zaczęła się w 1958, kiedy nawiązał współpracę z zespołem Jazz Believers, jako saksofonista. W zespole tym występowali także Jan Ptaszyn Wróblewski oraz Krzysztof Komeda. W latach 1959–1960 grał na saksofonie w grupie The Wreckers pod kierownictwem Andrzeja Trzaskowskiego.

W 1961 poświęcił się grze na fortepianie w zespole Andrzeja Kurylewicza. Współpracował także ze Swingtetem Jerzego Matuszkiewicza. Był też aranżerem i kompozytorem Studia M-2 i Big Bandem Polskiego Radia. W 1962 założył The Karolak Trio (wspólnie z Andrzejem Dąbrowskim) i wydał pierwszą autorską płytę.

Od 1963 współpracował z Janem „Ptaszynem” Wróblewskim w zespole Polish Jazz Quartet. W 1964, jako jego pianista wystąpił w odcinku specjalnym niemieckiego programu telewizyjnego Jazz – gehört und gesehen (program pt. Jazz in Poland w reż. Janusza Majewskiego prezentował dokonania najważniejszych wykonawców krajowej sceny jazzowej)[2]. W 1966 wyjechał do Szwecji, gdzie dorabiał, grając w klubach i restauracjach. W 1973 stał się właścicielem organów Hammonda-B3. W latach 1973–1978 współpracował z Janem „Ptaszynem” Wróblewskim w zespole Mainstream. Zimą 1976 roku wziął udział w warsztatach jazzowych „Radost ’76” w Mąchocicach k. Kielc, co zostało uwiecznione w filmie dokumentalnym pt. Gramy Standard w reż. Andrzeja Wasylewskiego[3][4].

W latach 80. XX wieku razem z Tomaszem Szukalskim i Czesławem Bartkowskim stworzył formację Time Killers. Wspólnie nagrali album, który został uznany (w ankiecie krytyków „Jazz Forum”) za najlepszą płytę jazzową dekady. Przez wiele lat współpracował z Januszem Muniakiem, czego efektem była m.in. płyta Spotkanie. W 1988 Karolak brał udział w nagraniu płyty Obywatela GC Tak! Tak!, grał tam na organach Hammonda. Od lat 90. XX wieku współpracował regularnie z Jarosławem Śmietaną, z którym nagrał kilka albumów. Udzielał się także w projektach jazzowych Piotra Barona i Zbigniewa Lewandowskiego, w projekcie gospel Magdy Piskorczyk W hołdzie Mahalii Jackson, a także występował jako członek zespołu Guitar Workshop Leszka Cichońskiego.

Eksperymentował również jako kompozytor muzyki filmowej. Jednym z obrazów, do którego pisał muzykę, była Konopielka w reżyserii Witolda Leszczyńskiego, do której napisał m.in. bardzo charakterystyczny motyw, oddający specyfikę barokowej, polifonicznej muzyki organowej. Pisał też muzykę do tekstów żony. W 2007 roku pojawił się w filmie Ryś w roli Boogiewoogiewicza.

W 2007 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[5].

Zmarł 23 czerwca 2021[6]. Pogrzeb Wojciecha Karolaka odbył się 2 lipca 2021 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[7].

Jego żoną była Maria Czubaszek[8].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Wojciech Karolak gra na fortepianie

Kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Spektakle teatralne

[edytuj | edytuj kod]

Piosenki

[edytuj | edytuj kod]
  • „Ballada o spełnionych dniach” (sł. M. Czubaszek)
  • „Była sobie para” (sł. J. Kleyny, M. Czubaszek)
  • „Każdy as bierze raz” (sł. M. Czubaszek)
  • „Krótki metraż” (sł. M. Czubaszek)
  • „Lubię nas” (sł. A. Osiecka)
  • „Miłość jest jak niedziela” (sł. M. Czubaszek)
  • „Nie mów mi prawdy, kochanie” (sł. A. Kreczmar)
  • „Wyszłam za mąż – zaraz wracam” (sł. M. Czubaszek)

Utwory instrumentalne

[edytuj | edytuj kod]
  • „Easy” – temat jazzowy
  • „Good Times, Bad Times” – temat jazzowy
  • „Moovin’ South” – temat jazzowy
  • „Od początku przez środek do końca” – suita
  • „Seven For Five” – temat jazzowy
  • „Uwertura makabryczna”

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojciech Karolak. culture.pl. [dostęp 2021-06-23].
  2. Ninateka: Jazz in Poland. Janusz Majewski. ninateka.pl. [dostęp 2020-07-08]. (pol.).
  3. Gramy Standard!. filmpolski.pl, 2017-02-11. [dostęp 2020-10-14]. (pol.).
  4. Mietek Jurecki – Oficjalna strona artysty – Biografia, część 1. [dostęp 2020-10-14]. (pol.).
  5. Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2020-06-20].
  6. Wojciech Karolak nie żyje. Muzyk miał 82 lata [online], Onet Kultura, 23 czerwca 2021 [dostęp 2021-07-12] (pol.).
  7. Pogrzeb Wojciecha Karolaka. interia.pl, 2 lipca 2021.
  8. Wyborcza.pl [online], wysokieobcasy.pl [dostęp 2021-07-12].
  9. Złote płyty CD przyznane w 2005 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-08-17].
  10. Jarek Śmietana & Wojtek Karolak „What Is Going On?” [online], www.highfidelity.pl [dostęp 2024-03-29].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]