Przejdź do zawartości

Zbigniew Lewicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Lewicki
Państwo działania

Polska Polska
Stany Zjednoczone USA

Data i miejsce urodzenia

27 października 1945
Łódź

Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: stosunki międzynarodowe, cywilizacja amerykańska, kulturoznawstwo amerykańskie, polityka Stanów Zjednoczonych, historia Stanów Zjednoczonych, literatura amerykańska
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1973 – literaturoznawstwo
UW

Habilitacja

1982 – literaturoznawstwo
UW

profesor nadzwyczajny UKSW i AFiBV

Zbigniew Lewicki (ur. 27 października 1945 w Łodzi) – polski politolog, amerykanista, anglista, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz Akademii Finansów i Biznesu Vistula.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1973 uzyskał na Wydziale Filologii Obcych Uniwersytetu Warszawskiego stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na podstawie pracy pt. Aspekt czasu w reprezentatywnych utworach Jamesa Joyce’a i Williama Faulknera. W 1982 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na Wydziale Neofilologii UW na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy Apocalipse and Entropy in American Literature.

W latach 70. i 80. zajmował się badaniami nad literaturą i kulturą Stanów Zjednoczonych. Od lat 90. specjalizuje się w naukach o polityce i stosunkach międzynarodowych. Od 1990 do 1995 pełnił funkcję dyrektora Departamentu Ameryki w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Kierował Ośrodkiem Studiów Amerykańskich UW oraz pracował w Instytucie Ameryk i Europy UW. Był również pracownikiem Ośrodka Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i Europie Środkowowschodniej, a następnie Instytutu Badań Interdyscyplinarnych „Artes Liberales” na Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje również w Katedrze Amerykanistyki na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskał w 1988 Piotr Dziedzic[1].

Był stypendystą American Council of Learned Societies, Woodrow Wilson International Center for Scholars, The Huntington Library i Winterthur Library. Wykładał na różnych uczelniach amerykańskich.

W latach 80. był zaangażowany w działalność opozycyjną. Został aresztowany i 10 sierpnia 1986 roku złożył przed kamerami Dziennika Telewizyjnego samokrytykę[2].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Czas w prozie strumienia świadomości. Analiza „Ulissesa” Jamesa Joyce’a oraz „Wściekłości i wrzasku” i „Kiedy umieram” Williama Faulknera, Warszawa 1975
  • The Bang and the Whimper. Apocalypse and Entropy in American Literature, Westport, Conn. 1984
  • Historia cywilizacji amerykańskiej, t. 1, Era tworzenia 1607–1789, Warszawa 2009
  • Historia cywilizacji amerykańskiej, t. 2, Era sprzeczności 1787–1865, Warszawa 2011
  • Historia cywilizacji amerykańskiej, t. 3, Era konsolidacji 1861–1945, Warszawa 2012
  • Historia cywilizacji amerykańskiej, t. 4, Era konfrontacji 1941–1980, Warszawa 2017

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dr hab. Zbigniew Lewicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-01-30].
  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993, s. 391

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dr hab. Piotr Mieczysław Dziedzic, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-10-14].
  2. List Lewickiego - samokrytyka słynnego politologa złożona publicznie po zniesieniu stanu wojennego [dostęp 2015-06-18]