Przejdź do zawartości

Znaki życia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Znaki Życia
Lebenszeichen
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1968

Data premiery

5 lipca 1968

Kraj produkcji

RFN

Język

niemiecki

Czas trwania

90 minut

Reżyseria

Werner Herzog

Scenariusz

Achim von Arnim
Werner Herzog

Główne role

Peter Brogle
Wolfgang Reichmann
Athina Zacharopoulou
Wolfgang von Ungern-Sternberg

Muzyka

Stavros Xarhakos

Zdjęcia

Thomas Mauch

Montaż

Beate Mainka-Jellinghaus

Produkcja

Werner Herzog

Dystrybucja

Werner Herzog Filmproduktion

Budżet

25 000 DEM

Znaki życia (niem. Lebenszeichen) – pierwszy film fabularny Wernera Herzoga, wyprodukowany przez Werner Herzog Filmproduktion za 25 tys. marek w 1968 roku[1]. Herzog oparł fabułę na opowiadaniu zatytułowanym Der Tolle Invalide auf dem Fort Ratonneau, autorstwa Achima von Arnima[2].

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Reżyser opowiada historię niemieckiego żołnierza o imieniu Stroszek (Peter Brogle), który wegetuje w koszarowym miasteczku na greckiej wyspie Kos podczas II wojny światowej. Z otępienia nie potrafi wyrwać go ani spotkanie z młodą dziewczyną Norą (Athina Zacharopoulou), ani z pianistą (Florian Fricke, prawdziwy muzyk, lider grupy Popol Vuh, która stworzyła muzykę do wielu filmów Herzoga). Warunki klimatyczno-geograficzne nie sprzyjają poprawie stanu zdrowia Stroszka – ten popada w szaleństwo.

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Lokacje

Film został zrealizowany na greckiej wyspie Kos, w XIV w. fortecy zbudowanej przez Joannitów.

Obsada

W filmie pojawia się, w roli pianisty, Florian Fricke, lider zespołu Popol Vuh. Fricke wcieli się potem w podobnej roli w filmie Herzoga Zagadka Kaspara Hausera. W "Znakach życia" pojawia się także Wolfgang Reichmann (w roli żołnierza). Wystąpił on w 1979 r. w innym filmie Wernera Herzoga Woyzeck, także grając rolę wojskowego.

Ciekawostki

Dziadek Wernera, Rudolf Herzog, żył i pracował na wyspie Kos jako archeolog, co więcej – opublikował swego czasu książkę z tłumaczeniem ginącego greckiego dialektu. Reżyser nakręcił równocześnie ze Znakami życia krótkometrażowy film zatytułowany Ostatnie słowa, gdzie można usłyszeć ostatniego żyjącego człowieka posługującego się tym rodzajem języka.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Werner Herzog zdobył za Znaki życia Srebrnego Niedźwiedzia w kategorii najlepszy debiut w 1968 roku, a także laur Carl Mayer Preis przyznany w 1964 roku, za najlepszy scenariusz.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dane za: oficjalna strona Wernera Herzoga
  2. Dane za: anglojęzyczna wersja strony Wikipedia

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]