Przejdź do zawartości

abdykować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

abdykować (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌabdɨˈkɔvaʨ̑], AS[abdykovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob., ?/i
podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•dy•ko•wać[1]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. abdykować)

(1.1) polit. zrzekać się władzy monarszej; dokonywać abdykacji
(1.2) przen. rezygnować z czegoś

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. abdykować)

(2.1) polit. zrzec się władzy monarszej; dokonać abdykacji
(2.2) przen. zrezygnować z czegoś
odmiana:
(1.1-2) [2] koniugacja IV
(2.1-2) [2] koniugacja IV
przykłady:
(2.1) Król abdykował na rzecz swojego brata.
składnia:
(1.1, 2.1) abdykować na rzecz + D.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. abdykowanie n, abdykacja ż
przym. abdykacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. abdico[3]; źródłosłów dla ros. абдиковать[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „abdykować (by)” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 1.
  2. 2,0 2,1 Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „abdykować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Wiesław Witkowski, Nowy słownik zapożyczeń polskich w języku rosyjskim, Universitas, Kraków 2006, ISBN 83-242-0736-8, s. 1.