Przejdź do zawartości

dumny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
ojciec dumny (1.3) z córki
wymowa:
IPA[ˈdũmnɨ], AS[dũmny], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pewny siebie, mający poczucie własnej godności
(1.2) wyniosły, pyszny, o wygórowanym mniemaniu
(1.3) zadowolony z czegoś, mający dumę, satysfakcję z czegoś lub kogoś
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.3) Był zresztą ze swego pochodzenia dumny, pamiętam, jak kiedyś oświadczył: "Wyście jeszcze po drzewach chodzili, kiedy my tworzyliśmy już wielką kulturę!"[1]
składnia:
(1.3) dumny z + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ambitny, honorowy, reg. śl. pyszny
(1.2) zarozumiały, zadufany, dufny
antonimy:
(1.2) skromny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. duma ż
przysł. dumnie
związki frazeologiczne:
dumny jak lewdumny jak niemiecki hrabiadumny jak pawdumny jak Artabannajlepszy sposób na dumnego – nic nie dbać o niegodumny jak kogut królujący wśród kurdumny i blady
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ryszard Matuszewski, Alfabet : wybór z pamięci 90-latka, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.