Przejdź do zawartości

powstanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

powstanie (język polski)

[edytuj]
żołnierze z powstania (1.1)
wymowa:
IPA[pɔˈfstãɲɛ], AS[pofstãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.-ni… ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zbrojne wystąpienie ludności państwa, miasta lub pewnego obszaru, skierowane przeciw dotychczasowej władzy, najczęściej okupacyjnej; zob. też powstanie w Wikipedii
(1.2) rzecz. odczas. od powstać
odmiana:
(1.1)
(1.2)
przykłady:
(1.1) Najbardziej interesują go dzieła poświęcone polskim powstaniom.
(1.1) Według niemieckiego raportu w powstaniu w getcie warszawskim ginęła cywilna ludność getta.
(1.2) Powstanie wszechświata to bardzo interesujące zagadnienie.
składnia:
(1.1) powstanie + przym. (pisane od małych liter)
kolokacje:
(1.1) powstanie kościuszkowskiepowstanie krakowskiepowstanie Mahdiegopowstanie listopadowepowstanie styczniowepowstanie warszawskie • powstanie w getcie warszawskimpowstanie wielkopolskiepowstanie / powstania śląskiewybuch / upadek / kapitulacja / klęska / zwycięstwo powstania • dyktator / przywódca powstania • dowodzić / kierować powstaniem • przewodzić powstaniu • wzniecić / tłumić / stłumić powstanie • pacyfikować / spacyfikować powstanie
synonimy:
(1.1) insurekcja, rebelia
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) bunt
hiponimy:
(1.1) intifada
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. powstaniec m, powstawanie n
czas. postawić, powstawać ndk., powstać dk.
przym. powstaniowy, powstańczy, powstały
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. powstać + -anie
uwagi:
(1.1) zobacz też: buntinsurekcjarebeliarewoltarokosz
tłumaczenia:
źródła: