ข้ามไปเนื้อหา

โชจู

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โชจู
เหล้าโชจูแบบบรรจุขวดและกล่องกระดาษ

โชจู (ญี่ปุ่น: 焼酎) เป็นเหล้าชนิดหนึ่งของญี่ปุ่นที่มักกลั่นจากข้าวบาร์เลย์ มันเทศ หรือข้าว ปกติมีปริมาณแอลกอฮอล์ประมาณร้อยละ 25 จึงแรงกว่าสาเก ซึ่งทำให้ได้รับการขนานนามว่า "วอดกาแห่งญี่ปุ่น" โชจูมีต้นกำเนิดมาจากเกาะคีวชู ปัจจุบันมีการผลิตโชจูทั่วประเทศญี่ปุ่น[1]

โชจูสามารถแบ่งออกเป็นสองประเภทใหญ่ ๆ คือแบบโค และแบบอตสึ โชจูแบบโคจะถูกกลั่นหลายครั้งจนทำให้รสชาติที่เจือปนหายไป มีแอลกอฮอล์ไม่เกินร้อยละ 36 ส่วนแบบอตสึจะถูกกลั่นเพียงครั้งเดียวทำให้เหลือกลิ่นเฉพาะของวัตถุดิบที่ใช้ มีปริมาณแอลกอฮอล์ไม่เกินร้อยละ 45[2]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "What is Shochu?". สืบค้นเมื่อ 2008-09-13.
  2. "Santory Q&A 焼酎". สืบค้นเมื่อ 2008-09-13.(ญี่ปุ่น)