โทกูงาวะ โยชิมูเนะ
| โทกูงาวะ โยชิมูเนะ 徳川吉宗 | |
|---|---|
 | |
| โชกุนแห่งเอโดะ | |
| 13 สิงหาคม พ.ศ. 2259 – 25 กันยายน พ.ศ. 2288 (29 ปี 43 วัน) | |
| ระยะเวลา | 29 ปี |
| จักรพรรดิ | จักรพรรดินากามิกาโดะ จักรพรรดิซากูรามาจิ |
| ก่อนหน้า | โทกูงาวะ อิเอ็ตสึงุ |
| ถัดไป | โทกูงาวะ อิเอชิเงะ |
| โอโงโชแห่งเอโดะ | |
| 25 กันยายน พ.ศ. 2288 – 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2294 | |
| ระยะเวลา | 6 ปี |
| ก่อนหน้า | โทกูงาวะ ฮิเดตาดะ |
| ถัดไป | โทกูงาวะ อิเอชิเงะ |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 11 พฤษภาคม พ.ศ. 1684 |
| อสัญกรรม | 12 กรกฎาคม ค.ศ. 1751 (66 ปี 237 วัน) |
| บิดา | โทกูงาวะ มิสึซาดะ |
| มารดา | 浄円院 |
| บุตร-ธิดา | โทกูงาวะ อิเอชิเงะ โทกูงาวะ มูเนตาเกะ |
| ตระกูล | โทกูงาวะ |
โทกูงาวะ โยชิมูเนะ (ญี่ปุ่น: 徳川 吉宗) เป็นโชกุนคนที่ 8 แห่งรัฐบาลเอโดะของญี่ปุ่น ปกครองตั้งแต่ปี ค.ศ. 1716 จนถึงการสละตำแหน่งของเขาในปี ค.ศ. 1745 เขาเป็นบุตรชายของโทกูงาวะ มิตสึซาดะ หลานชายของโทกูงาวะ โยริโนบุ และเหลนของโทกูงาวะ อิเอยาซุ ซึ่งเป็นโชกุนคนแรกของตระกูลโทกูงาวะ โยชิมูเนะเป็นที่รู้จักกันดีจากการยกเลิกคำสั่งห้ามนำเข้ารังงากุ หรือหนังสือจากตะวันตก ซึ่งเป็นการเปิดรับความรู้และวัฒนธรรมใหม่ ๆ เข้ามาสู่ญี่ปุ่น ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและเศรษฐกิจครั้งสำคัญ
สายโลหิต
[แก้]โยชิมูเนะไม่ได้เป็นบุตรชายของอดีตโชกุนคนใด แท้จริงแล้ว เขาเป็นเพียงสมาชิกตระกูลสาขาของตระกูลโทกูงาวะ โทกูงาวะ อิเอยาซุ ผู้ก่อตั้งรัฐบาลโชกุนโทกูงาวะรู้ดีว่าสายตระกูลมินาโมโตะที่เคยรุ่งเรืองได้สูญสิ้นไปในปี ค.ศ. 1219 เขาจึงตระหนักว่าสายเลือดโดยตรงของตระกูลโทกูงาวะเองก็อาจจะขาดตอนได้ในอนาคต ทำให้ตระกูลต้องเผชิญหน้ากับความเสี่ยงที่จะสูญสิ้นไป แม้ว่าโทกูงาวะ ฮิเดตาดะ บุตรชายคนโตจะได้เป็นโชกุนคนที่สอง แต่อิเอยาซุก็มีวิสัยทัศน์ที่จะรักษาความมั่นคงของตระกูล เขาจึงได้เลือกบุตรชาย 3 คนเป็นผู้นำตระกูลโกซังเกะ หรือสามตระกูลสาขา เพื่อให้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งโชกุนต่อไป หากสายหลักขาดทายาทฝ่ายชาย โกซังเกะทั้งสามสาขาคือ โอวาริ คิอิ และมิโตะ
โยชิมูเนะสืบเชื้อสายมาจากสาขาคิอิ ผู้ก่อตั้งตระกูลสาขาคิอิคือโทกูงาวะ โยริโนบุ หนึ่งในบุตรชายของโทกูงาวะ อิเอยาซุ อิเอยาซุได้แต่งตั้งโยริโนบุให้เป็นไดเมียวแห่งแคว้นศักดินาคิอิ ต่อมา โทกูงาวะ มิตสึซาดะ บุตรชายของโยริโนบุได้สืบทอดตำแหน่งต่อมา บุตรชายสองคนของมิตสึซาดะสืบทอดตำแหน่งต่อจากเขา ต่อมา เมื่อบุตรชายทั้งสองคนเสียชีวิตลง โยชิมูเนะ บุตรชายคนที่สี่ของมิตสึซาดะจึงได้ขึ้นเป็นเจ้าแคว้นคิอิในปี ค.ศ. 1705 และต่อมา เขาก็ได้ก้าวขึ้นเป็น โชกุน
โยชิมูเนะมีความเกี่ยวข้องใกล้ชิดกับโชกุนตระกูลโทกูงาวะ โทกูงาวะ โยริโนบุ ปู่ของเขาเป็นน้องชายของโทกูงาวะ ฮิเดตาดะ โชกุนคนที่สอง ในขณะที่โทกูงาวะ มิตสึซาดะ พ่อของโยชิมูเนะเป็นลูกพี่ลูกน้องใกล้ชิดโทกูงาวะ อิเอมิตสึ โชกุนคนที่สาม โยชิมูเนะจึงเป็นญาติห่าง ๆ กับโชกุนคนที่ 4 และ 5 (ซึ่งเป็นพี่น้องกัน) คือโทกูงาวะ อิเอ็ตสึนะ และโทกูงาวะ สึนาโยชิ รวมถึงเป็นญาติห่าง ๆ กับโทกูงาวะ สึนาชิเงะ ซึ่งบุตรชายของเขาคือโทกูงาวะ อิเอโนบุ ได้ขึ้นเป็นโชกุนในเวลาต่อมา
ชีวิตในช่วงต้น (1684–1716)
[แก้]โทกูงาวะ โยชิมูเนะ เกิดในปี ค.ศ. 1684 ในแคว้นศักดินาคิอิที่ร่ำรวย ภูมิภาคซึ่งในขณะนั้นปกครองโดยโทกูงาวะ มิตสึซาดะ พ่อของเขา ชื่อในวัยเด็กของโยชิมูเนะคือ โทกูงาวะ เก็นโรคุ (徳川 源六) ในเวลานั้น ญาติห่าง ๆ ของเขาคือโทกูงาวะ สึนาโยชิกำลังปกครองเอโดะในฐานะโชกุน แคว้นศักดินาคิอิ ถึงแม้จะเป็นดินแดนอุดมสมบูรณ์ มีผลผลิตข้าวมากกว่า 500,000 โคกู แต่ก็ยังคงแบกรับภาระหนี้สินจำนวนมากต่อรัฐบาลโชกุน
ในปี ค.ศ. 1697 เก็นโรคุในวัย 13 ปีได้เข้าพิธีเก็มปูกุหรือพิธีฉลองการเจริญวัยและรับชื่อใหม่ว่า โทกูงาวะ ชินโนซูเกะ (徳川 新之助) ในปี ค.ศ. 1705 ขณะที่ชินโนซูเกะมีอายุเพียง 21 ปี บิดาของเขาคือ มิตสึซาดะ และพี่ชายอีกสองคนได้เสียชีวิตลง ดังนั้น โชกุนโทกูงาวะ สึนาโยชิ จึงแต่งตั้งให้เขาเป็นไดเมียวแห่งแคว้นศักดินาคิอิ เขาได้รับชื่อใหม่ว่า โยริมาซะ (徳川 頼方) และเริ่มต้นปกครองแคว้นศักดินาคิอิ อย่างไรก็ตาม ปัญหาหนี้สินมหาศาลที่ทางแคว้นเป็นหนี้กับรัฐบาลโชกุนตั้งแต่สมัยพ่อและปู่ยังคงเป็นภาระทางการเงินอย่างหนัก เหตุการณ์ยิ่งเลวร้ายลงเมื่อเกิดสึนามิถล่มแคว้นคิอิในปี ค.ศ. 1707 ทำให้เกิดความเสียหายร้ายแรงและสูญเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก โยริมาซะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้สถานการณ์ในแคว้นคิอิมีความมั่นคงขึ้น แต่ก็จำเป็นต้องพึ่งพารัฐบาลเอโดะ
ในปี ค.ศ. 1712 โชกุนอิเอโนบุถึงแก่อสัญกรรม และตำแหน่งโชกุนได้ตกเป็นของโทกูงาวะ อิเอ็ตสึงุ บุตรชายที่ยังเยาว์วัยของเขา โยริมาซะ ตระหนักดีว่าการพึ่งพาแนวคิดขงจื๊อแบบอนุรักษ์นิยมอย่างที่อาราอิ ฮากูเซกิ นำเสนออาจไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุดสำหรับปัญหาที่แคว้นคิอิเผชิญอยู่ เขาจึงตัดสินใจที่จะเดินตามเส้นทางของตนเอง โดยมุ่งเน้นไปที่การแก้ไขปัญหาภายในแคว้นให้มีความมั่นคงและยั่งยืน ก่อนที่เขาจะมีโอกาสปฏิรูปบ้านเมือง โชกุนอิเอ็ตสึงุก็ถึงแก่อสัญกรรมในช่วงต้นปี ค.ศ. 1716 เขาสิ้นชีวิตลงด้วยวัยเพียง 7 ปี โดยไม่มีทายาทสืบทอด ดังนั้น บากูฟุจึงเลือกโชกุนคนต่อไปจากหนึ่งในสายตระกูลสาขา[1]
โชกุนโยชิมูเนะ
[แก้]โทกูงาวะ โยชิมูเนะ ขึ้นดำรงตำแหน่งโชกุนในปี 1716 ตรงกับปีที่ 1 ในศักราชโชโตกุ[2] เขาดำรงตำแหน่งโชกุนนานถึง 30 ปี และได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในโชกุนตระกูลโทกูงาวะที่เก่งกาจที่สุด[3]
โยชิมูเนะได้ก่อตั้ง 'โงซังเกียว' ขึ้นมา เพื่อเสริมสร้างหรืออาจจะแทนที่ 'โกซังเกะ' ซึ่งเป็นระบบสืบทอดอำนาจเดิมของตระกูลโทกูงาวะ บุตรชายสองคนร่วมกับอิเอชิเงะ บุตรชายคนที่ 2 และผู้สืบทอดตำแหน่งโชกุนต่อจากโยชิมูเนะ ได้กลายมาเป็นผู้ก่อตั้งตระกูลสาขาทั้งสามคือ ทายาซุ ฮิโตสึบาชิ และชิมิซุ
โอโงโชโยชิมูเนะ
[แก้]กล่าวถึงบุตรชายคนโตของของโชกุนโยชิมูเนะ คือ โทกูงาวะ อิเอชิเงะ ซึ่งมีความพิการทางด้านการพูด ทำให้บรรดาขุนนางในบากูฟุเสนอว่าควรจะมอบตำแหน่งโชกุนให้แก่บุตรชายคนที่สอง คือ โทกูงาวะ มูเนตาเกะ (徳川宗武) สืบทอดต่อไปแทน แต่ทว่าโชกุนโยชิมูเนะยังคงยืนกรานที่จะให้อิเอชิเงะเป็นทายาทของตน ตามหลักของลัทธิขงจื๊อที่ต้องให้บุตรชายคนโตเป็นผู้สืบทอดเท่านั้น ถึงช่วงปลายสมัยของโชกุนโยชิมูเนะ ขุนนางในบากูฟุเริ่มที่จะเข้าหามูเนตาเกะด้วยคิดว่าจะได้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งโชกุนต่อไป ใน ค.ศ. 1731 โชกุนโยชิมูเนะจึงได้แต่งตั้งโทกูงาวะ มูเนตาเกะ ให้เป็นหัวหน้าตระกูลโทกูงาวะสาขาทายาซุ (Tayasu-Tokugawa-ke, 田安徳川家) อันเป็นสาขารองของตระกูลโทกูงาวะที่มีสิทธิ์สืบทอดตำแหน่งโชกุนได้หากสายหลักสูญสิ้นไป เท่าเป็นเป็นการขับไล่มูเนตาเกะไปเป็นตระกูลโทกูงาวะสาขารองนั่นเอง และยังตั้งโทกูงาวะ มุเนตาดะ (Tokugawa Munetada, 徳川宗尹) บุตรชายคนที่สี่ ให้เป็นหัวหน้าตระกูลโทกูงาวะสาขาฮิตตสึบาชิ (一橋徳川家) เป็นตระกูลที่สองของ โกซังเกียว ( 御三卿) หรือสาขารองของตระกูลโทกูงาวะสามสาขา ที่สามารถสืบทอดตำแหน่งโชกุนได้ ซึ่งโชกุนโยชิมูเนะได้ตั้งขึ้นมาแทนที่โกซังเกะ นั่นเอง
เพื่อเป็นการยืนยันว่าอิเอชิเงะจะได้สืบทอดตำแหน่งโชกุนต่อจากโยชิมูเนะ ใน ค.ศ. 1745 โชกุนโยชิมูเนะจึงได้สละตำแหน่งโชกุนให้แก่อิเอชิเงะ ลงมาเป็นโอโงโช (大御所) โชกุนอิเอชิเงะจึงได้สืบทอดตำแหน่งต่อมา
โอโงโชโยชิมูเนะถึงแก่อสัญกรรมใน ค.ศ. 1751
บันทึก
[แก้]- ↑ Totman, Conrad. "Yoshimune and the Kyōhō Reform". Early Modern Japan. p. 281. ISBN 9780520203563.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, p. 417.
- ↑ Screech, T. (2006). Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779–1822. pp. 99, 238.
อ้างอิง
[แก้]- Screech, Timon. (2006). Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779–1822. London: RoutledgeCurzon. ISBN 0-7007-1720-X
- Titsingh, Isaac. (1822). Illustrations of Japan. London: Ackerman.
- Titsingh, Isaac. (1834). [Siyun-sai Rin-siyo/Hayashi Gahō, 1652], Nipon o daï itsi ran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland.
- Totman, Conrad. (1967). Politics in the Tokugawa bakufu, 1600–1843. Cambridge: Harvard University Press
| ก่อนหน้า | โทกูงาวะ โยชิมูเนะ | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| โทกูงาวะ อิเอ็ตสึงุ | 
|
 โชกุนแห่งเอโดะบากูฟุ (ค.ศ. 1716 - ค.ศ. 1745) |
|
โทกูงาวะ อิเอชิเงะ |