กระยา

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ក្រយា (กฺรยา), ក្រាយា (กฺรายา), ក្រ្យា (กฺรฺยา), เป็นไปได้ว่ามาจากภาษาสันสกฤต क्रयणक (กฺรยณก, “ของซื้อ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ក្រយា (กฺรยา)

การแบ่งพยางค์		กฺระ-ยา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	grà-yaa
	ราชบัณฑิตยสภา	kra-ya
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kra˨˩.jaː˧/^{(สัมผัส)}

กระยา

(ร้อยกรอง) เครื่อง, สิ่งของ, เครื่องกิน
เทียนธูปแลประทีปชวาลา เครื่องโภชนกระยา สังเวยประดับทุกพรรณ
(ดุษฎีสังเวยกล่อมช้างของเก่า ครั้งกรุงเก่า)