มีด

ดูเพิ่ม: มด, มัด, มัด่, มืด, และ มุด

ภาษาไทย

มีด

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) มีต

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mitᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ມີດ (มีด), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲᧆ (มีด), ภาษาไทดำ ꪣꪲꪒ (มิด), ภาษาไทใหญ่ မိတ်ႈ (มิ้ต), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜄𑜫 (มิต์), ภาษาจ้วง mid, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง mid; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *miːtᴰ²

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มีด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mîit
	ราชบัณฑิตยสภา	mit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/miːt̚˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

มีด

1. เครื่องใช้สำหรับฟัน ผ่า จัก เหลา เป็นต้น ทำด้วยโลหะมีเหล็กเป็นต้น ใบมีดมีลักษณะเป็นแผ่น รูปยาวรี มีคมด้านหนึ่ง มีสันอยู่อีกด้านหนึ่ง หรือมีคมทั้ง 2 ด้าน ปลายมีดรูปร่างแหลมก็มี ป้านก็มี โคนมีดเป็นกั่นรูปเดือยเรียวแหลม หรือเป็นแผ่นสอดติดอยู่ในด้ามซึ่งมักทำด้วยไม้หรือเขาสัตว์ มีชื่อเรียกต่าง ๆ ตามลักษณะและวัตถุประสงค์ที่ใช้