İçeriğe atla

Helmut Kunz

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Helmut Kunz
Doğum26 Eylül 1910
Ettlingen, Almanya
ÖlümFreudenstadt, Almanya
Bağlılığı Almanya
Branşı Waffen-SS
Hizmet yılları1936–1945
RütbesiSturmbannführer
BirimiDiş (tıbbi) muayenehanesi
Çatışma/savaşlarıII. Dünya Savaşı

Helmut Kunz (d. 26 Eylül 1910 – ö. 1976), Adolf Hitler'in intihar etmesinden sonra Joseph Goebbels'in altı çocuğuna öldürülmeden önce anestezi uygulanması için emir vermiş bir SS diş hekimi idi.

Kunz, Ettlingen, Almanya'da dünyaya geldi. Önce hukuk okudu, daha sonra dişhekimliği okudu. Doktora tezi'nde "çocuğun bebeklikte beslenmesi ile ilgili olarak çocuğun diş çürükleri üzerine çalışmalar" üzerine yazı yazdı. 1936'da Leipzig'in güneyindeki Lucka'da bir dişhekimliği kliniği açtı. SS'e, Sturm 10/48 birliğine katıldı.

1939'da Kunz, 3. SS Division Totenkopf'un üyesiydi. 1941'de ağır yaralandı ve Berlin'deki Waffen-SS sağlık bürosuna diş hekimi genel yardımcılığına atandı. Nisan 1945'ün sonlarında Berlin'deki Reich Şansölyeliğine atandı.[1]

Goebbels çocuklarının öldürülmesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Nisan 1945'e kadar birçok önde gelen Nazilerden farklı olarak, Joseph Goebbels, Hitler'e olan bağlılığını ve desteğini, kendisini ve ailesini Berlin'in merkezindeki Reich Şansölyeliği bahçesinin altındaki Führerbunker'e bağlı Vorbunker'e götürerek gösterdi.[2] Magda Goebbels, Kunz'un Başbakanlıktaki ilk hastasıydı. Alt çenesinde bir köprü altında apsesi gelişmişti. 27 Nisan 1945'te Magda, Kunz'u çocuklarını öldürmede yardım etmesini istedi. Kunz, çocuklarla tanıştıktan sonra ayrıldı ve Başbakanlık görev yerine döndü.[3] 1 Mayıs'ta Magda kendisine telefon etti ve Vorbunker'a gelmesini istedi. Oraya vardığında, Hitler'in öldüğünü ve Sovyet kuşatmasından kurtulmaya çalışan kaçış gruplarının olduğunu söyledi, ancak Goebbels ailesinin de intihar etmeye karar verdiğini söyledi.[3] Magda ve kocası Joseph Goebbels, Kunz'un kendilerine yardım etmesinde ısrar ettiler. Kunz'a göre, Gobebels çocuğuna, Magda'nın siyanür kapsüllerini (zehir) içirmeden önce onları bilinçsiz hale getirmek için Dr. Ludwig Stumpfegger'den aldığı morfini enjekte etti.[4]

Yakalanışı ve daha sonra hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kunz, 2 Mayıs'ta Sovyet Kızıl Ordu birlikleri tarafından tutsak alınana kadar orada bulunduğu acil kaza istasyonunda çalışmaya döndü. Dr. Werner Haase, iki hemşire ile birlikte o sırada Erna Flegel ve Liselotte Chervinska'yı tutukladılar.[5] On yıl Rus tutsaklığında kaldı, sonra Münster'e döndü. 1955'te eski Waffen-SS çavuşu ve savaş esiri Harri Mengershausen, Kunz'ı çocuk ölümleri ile ilişkilendirir.

Kunz'un ifadesine göre, çocuklara kendisinin morfin enjekte ettiğini, ancak çocuklara siyanür kapsüllerini Magda Goebbels (çocukların annesi) veya Dr. Ludwig Stumpfegger'in içirdiğini belirtti.[6]

Bu, Hitler'in Führerbegleitkommando koruması ve Führerbunker'daki iletişim şefi SS-Oberscharführer Rochus Misch'in ifadesine ve Goebbels'in Devlet Sekreteri'nin Propaganda Bakanlığı'ndaki görevlisi Werner Naumann'ın ifadelerine aykırıdır. Naumann ve Misch, aslında, Hitler'in cerrahı SS Dr. Stumpfegger'in, Magda Goebbels'in çocukların ağzına siyanür kapsülleri yerleştirmeden önce Göbels'in çocuklarının derin bir uykuda olabilmeleri için tatlandırılmış bir narkotik içki karıştırdığını belirtti.[7][8]

Alman mahkemeleri Kunz'u mahkûmiyet vermeyi reddetti ve ölümüne kadar çok saygı gören dişhekimi olarak kaldı. 1976'da Freudenstadt'ta öldü ve 10/11 numaralı çift mezar olan Städtischer Friedhof (belediye mezarlığı) bölümünde (R) gömüldü.

  1. ^ Vinogradov, V. K., et al. (2005), p. 55.
  2. ^ Mollo, Andrew & Ramsey, Winston, ed. After the Battle, Number 61, Seymour Press Ltd., London, 1988, pp 28, 30
  3. ^ a b Vinogradov, V. K., et al. (2005), p. 56
  4. ^ Vinogradov, V. K., et al. (2005), p. 58
  5. ^ Vinogradov, V. K., et al. (2005), p. 62.
  6. ^ "Kindermord im Führerbunker". Der Spiegel. 3 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2017. 
  7. ^ "I was in Hitler's suicide bunker". BBC News. 3 Eylül 2009. 3 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2010. 
  8. ^ O'Donnell (2001) [1978] pp. 260, 261