İçeriğe atla

han

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Han

Türkçe

[değiştir]

Söyleniş

[değiştir]

Köken 1

[değiştir]
Osmanlı Türkçesi خان(han) sözcüğünden devralındı. Nihâî [}köken]]i belirsizdir, daha fazla ayrıntı için Eski Türkçe 𐰴𐰍𐰣(qaɣan) girdisine bakınız. kağan ve hakan'nın ikizidir.

han (belirtme hâli hanı, çoğulu hanlar)

  1. Doğu ülkelerinde yerli beyler ve Kırım girayları için kullanılan unvan
  2. (monarşi) hakan, hükümdar, imparator
  3. (Osmanlılar, tarih) Osmanlı padişahlarının adlarının sonuna getirilen unvan.
Çekimleme
[değiştir]
Üst kavramlar
[değiştir]
Alt kavramlar
[değiştir]
Türetilmiş kavramlar
[değiştir]
Çeviriler
[değiştir]

Köken 2

[değiştir]
Osmanlı Türkçesi خان(han) sözcüğünden devralındı, Farsça خان(xân) sözcüğünden alınmıştır. hane ve -hane'nin ikizidir.

han (belirtme hâli hanı, çoğulu hanlar)

  1. (ekonomi, mimarlık) büyük şehirlerde serbest mesleklerde çalışanların oda veya daire tutup çalıştıkları birkaç katlı bina
  2. (ekonomi, mimarlık, turizm) yol üzerinde veya kasabalarda yolcuların konaklamalarına yarayan bina
Çekimleme
[değiştir]
Üst kavramlar
[değiştir]
Yan kavramlar
[değiştir]
Türetilmiş kavramlar
[değiştir]
Atasözleri
[değiştir]
Deyimler
[değiştir]
Çeviriler
[değiştir]

Kaynakça

[değiştir]
  • Aksoy, Ömer Asım (1995). Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü 2 Deyimler Sözlüğü. İstanbul: İnkılâp Kitabevi. ISBN 975-10-0128-5.
  • Eyuboğlu, İsmet Zeki (1998). Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü. İstanbul: Sosyal Yayınlar. ISBN 975-738-472-2.
  • Tietze, Andreas (2002). Tarihi ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Lugatı. İstanbul: Simurg Yayınevi. ISBN 975-7172-56-1.

Ek okumalar

[değiştir]

İsveççe

[değiştir]

Söyleniş

[değiştir]
  • Heceleme: han

Adıl

[değiştir]

han e

  1. (kişi adılı): o (erkek)
İsveççe kişi adılları
hâl adet 1. kişi 2. kişi 3. kişi
eril dişil nötr
yalın tekil jag du han hon det
çoğul vi ni de
belirtme/
yönelme
tekil mig,
mej
dig,
dej
honom henne den,
det
çoğul oss er,
eder
dem,
dom

Karaçay-Balkarca

[değiştir]
Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.
  1. bey, han

Norveççe

[değiştir]

Söyleniş

[değiştir]
  • Heceleme: han

Adıl

[değiştir]

han e

  1. (kişi adılı): o
Norveççe (Bokmål) kişi adılları
Adet 1. kişi 2. kişi 3. kişi
eril dişil nötr
Tekil eg/jeg du han hon det
Çoğul vi ni de

Rohingya dili

[değiştir]

Söyleniş

[değiştir]
  • Heceleme: han

han

  1. (anatomi) kulak