پرش به محتوا

ویسپرد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

وِیسپَرَد یکی از شش بخشِ اوستا و از ماخذِ اوستایی است.

ریشه واژه

[ویرایش]

واژه ویسپَرَد واژه‌ای ترکیبی است و از دو واژه اوستاییِ ویسپِ (ویسپِه) و رَتو ساخته شده و معنای آن همه ردان یا همه سران است.[۱]

درون‌مایه ویسپرد

[ویرایش]

ویسپرد ۲۳ کرده (بخش) و ۴۰۰۰ واژه دارد و در بارهٔ آیینِ شش گهنبار و نمازهای وابسته به آن است.[۲] در متنِ وسپرد از ایزدان، جهانِ مینوی و آسمان و هر چه در آن است و زمین با هر چه بر او است، یاد و ستوده شده‌است. در ویسپرد، همه جشن‌های دینی مزدیسنا و هنگام‌های ستایش و نماز از بامداد و نیمروز و شب و نمازهای افزوده برشمرده شده‌است و هر چه با ستایش و نیایش‌های دینی مزدیسنا پیوستگی دارد، همچون هوم و بَرسم، زُور و مَیزَد و بوی ستوده شده و خشنودیِ رد یا بزرگ مینویِ هر یک از آنان خواسته شده‌است.

منابع

[ویرایش]
  1. اوستا، جلیل دوستخواه، از گزارش استاد ابراهیم پورداوود، چاپ پنجم، مروارید، ۱۳۶۴، برگِ ۳۲۵ بندِ دوم
  2. دیدی نو از دیدی کهن، فرهنگ مهر، ویرایش ۲، تهران، جامی، ۱۳۷۴؛ برگِ ۱۳۴