Przejdź do zawartości

Bitwa pod Rybnicą

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Rybnicą
powstanie styczniowe
Ilustracja
Pomnik fundacji Senatora Aleksandra Pietrowa na polu bitwy w Rybnicy (20.10.1863)
Czas

20 października 1863

Miejsce

Rybnica

Terytorium

Królestwo Kongresowe

Wynik

zwycięstwo polskich powstańców

Strony konfliktu
powstańcy styczniowi Imperium Rosyjskie
Dowódcy
płk Dionizy Czachowski mjr Czuti
Siły
650 500
Straty
27 zabitych, ok. 30 rannych 50-60 zabitych i rannych
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904)
Mapa konturowa Guberni Królestwa Polskiego (1904), na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia50°36′11″N 21°25′03″E/50,603056 21,417500

Bitwa pod Rybnicą – bitwa stoczona 20 października 1863 roku pomiędzy oddziałem powstańców styczniowych pod dowództwem pułkownika Dionizego Czachowskiego z oddziałami rosyjskimi majora Czuti.

Geneza bitwy

[edytuj | edytuj kod]

Po przekroczeniu Wisły w dniu 20 października 1863 oddział powstańczy płk Czachowskiego ruszył poprzez Osiek i lasy osieckie na północ. Na wieść o przeprawie powstańców przez Wisłę, ze Staszowa wyruszył mjr Czuti z dwoma rotami halickiego pułku piechoty i szwadronem noworosyjskiego pułku dragonów. Mjr Czuti wyśledził powstańczy oddział po jego wyjściu z Osieka. Po zorientowaniu się w kierunku marszu powstańców, urządził zasadzkę we wsi Rybnica. Dowódca rosyjski wybrał miejsce zasadzki w miejscu w którym droga przechodziła wąwozem, wśród zarośli, pomiędzy dwoma wzgórzami w pobliżu stawu i młyna wodnego. Rosjanie zajęli pozycję na północnym wzgórzu o niezalesionym stoku, na skraju lasu.

Przebieg bitwy

[edytuj | edytuj kod]

Wychodzący przez zachodni kraniec Rybnicy oddział powstańczy został ok. 15 zaatakowany przez oddział rosyjski. Idąca w awangardzie jazda powstańcza natknęła się na drodze na kozaków. Jednocześnie ze wzgórza została ostrzelana rowleczona kolumna powstańców. Po opanowaniu zamieszania, powstańcy uderzyli na ukrytą w lesie piechotę, obchodząc od lewej strony staw, zamierzając wyjść na tyły nieprzyjaciela. Na wzgórzu doszło do zażartej walki pomiędzy rosyjską piechotą a kosynierami. Równocześnie kozacy zostali zepchnięci w dolinę, na most obok młyna. Wskutek naporu na moście pękły barierki i kozacy wraz z końmi zaczęli wpadać do wody. Niektórzy z nich potonęli. Po półtoragodzinnej walce oddział rosyjski wycofał się na północ.

Epilog

[edytuj | edytuj kod]

Major Czuti mimo poniesionej porażki nie zaprzestał obserwacji oddziału powstańczego. Przyczyniło się to do rozbicia powstańczego oddziału następnego dnia pod Jurkowicami.

Przebieg bitwy opisał w swoich wspomnieniach Romuald Wilusz.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]