Przejdź do zawartości

Język starosaksoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Altsächsische Sprache
Obszar

Westfalia i Dolna Saksonia

Liczba mówiących

język wymarły

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
ISO 639-3 osx
IETF osx
Glottolog olds1250
Linguist List osx
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język starosaksoński, język starosaskijęzyk, którym posługiwali się Sasi i Anglowie we wczesnym średniowieczu. Bardzo wcześnie rozpadł się na dwie formy, które rozwinęły się w Anglii w język staroangielski, a w północnych Niemczech w język dolnoniemiecki.

Był bardzo blisko spokrewniony z językiem staroniderlandzkim. Część językoznawców uważa nawet, iż mógł być to ten sam język. Do dziś ich współczesne formy wykazują między sobą największą liczbę podobieństw wśród języków zachodniogermańskich.

Najstarsza poświadczona forma dolnoniemieckiego. Pierwszy raz poświadczony z IX wieku, po XII wieku przeszedł w język średnio-dolno-niemiecki[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Saskia Pronk-Tiethoff: The Germanic loanwords in Proto-Slavic. Rodopi, 2013-10-25, s. 12. ISBN 94-012-0984-7.