Przejdź do zawartości

Pałac w Bronowie (powiat świdnicki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac w Bronowie
Symbol zabytku nr rej. pałac A/3607/777 z 7.10.1960 oraz 2061 z 6.06.1972, park nr rej.: A/3605/856/WŁ z 18.09.1981, dom ogrodnika (nr 5) A/3606/1077/WŁ z 29.11.1984
Ilustracja
Pałac w Bronowie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bronów

Typ budynku

Pałac

Styl architektoniczny

Wczesny barok

Kondygnacje

2-3

Rozpoczęcie budowy

1660

Ukończenie budowy

1670

Ważniejsze przebudowy

1780, 1880

Położenie na mapie gminy Dobromierz
Mapa konturowa gminy Dobromierz, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Bronowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Bronowie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac w Bronowie”
Położenie na mapie powiatu świdnickiego
Mapa konturowa powiatu świdnickiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Pałac w Bronowie”
Ziemia50°55′41,2″N 16°13′03,9″E/50,928111 16,217750

Pałac w Bronowie – zabytkowy[1] pałac wybudowany około 1670 r. w Bronowie[2]wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Dobromierz.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Ród Mutiusów przebudował w 1780 r. ówczesny dwór z XVII wieku na istniejący do dzisiaj pałac, który zachował cechy baroku (portal, lukarny, pilastry). Obiekt wybudowany na planie prostokąta nakryty był dachem czterospadowym. W pałacowych dobrach rodzina von Mutius posiadała liczne przedmioty sztuki (meble, szkło, porcelana, srebrna zastawa) oraz liczą kolekcję obrazów francuskiego malarza Antoine'a Pesne (16831757 od 1711 dworskiego malarza na Pruskim Dworze Królewskim w Berlinie) i malarza portrecisty Antona Graffa (17361813). Współcześnie pałac jest w stanie ruiny. Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: dom ogrodnika wzniesiony w latach 80. XVIII w.[3] i park, który znajduje się wokół pałacu, a w nim starodrzew z platanami, lipami, klonami oraz, co jest rzadkością w tych stronach, kasztanem jadalnym.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024.
  2. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 163. [dostęp 2015-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  3. J. Pilch, Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska, wyd. Arkady, Warszawa 2005. str. 31. ISBN 83-213-4366-X

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]