Przejdź do zawartości

Shunzhi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Shunzhi
Ilustracja
Fragment oficjalnego portretu autorstwa anonimowego malarza dworskiego znajdującego się w Muzeum Pałacowym w Pekinie
Cesarz Mandżurii
Okres

od 8 października 1643
do 5 lutego 1661

Poprzednik

Hong Taiji

Następca

brak (Mandżuria zjednoczona z Chinami jako jedno państwo)

Cesarz Chin z dynastii Qing
Okres

od 8 listopada 1644
do 5 lutego 1661

Poprzednik

Chongzhen (ostatni cesarz poprzedniej dynastii Ming)

Następca

Kangxi

Dane biograficzne
Dynastia

Qing

Data i miejsce urodzenia

15 marca 1638
Shengjing

Data i miejsce śmierci

5 lutego 1661
Pekin

Miejsce spoczynku

mauzoleum Xiaoling w Zunhua

Ojciec

Hong Taiji

Matka

Cesarzowa Xiaozhuang

Żona

Cesarzowa Borjigit
Cesarzowa Xiaohuizhang
Cesarzowa Xiaokangzhang

Konkubina

Cesarzowa Xiaoxian

Dzieci

książę Fuquan
Xuanye, cesarz Kangxi
książę Rong
książę Changning
książę Jishou
książę Longxi
książę Yonggan

Shunzhi (chiń. upr. 顺治帝; chiń. trad. 順治帝; pinyin Shùnzhì Dì; Wade-Giles Shun4-chih4 Ti4; mandż.: ᠠᡳᠰᡳᠨ ᡤᡳᠣᡵᠣ ᡶᡠᠯᡳᠨ Ijishūn Dasan Hūwangdi; mongolski: Eyebeer Zasagch Khaan; ur. 15 marca 1638, zm. 5 lutego 1661) – władca Mandżurii od 1643, trzeci cesarz z dynastii Qing i pierwszy cesarz Chin z tej dynastii. W Chinach panował w latach 1644-1661. Ponieważ został wybrany na cesarza w wieku pięciu lat, przez pierwsze 7 lat jego panowania regencję sprawował jego stryj, Dorgon. Za czasów, aczkolwiek nie pod kierunkiem, cesarza Shunzhi, Mandżurowie podbili niemal całe Chiny. Zmarł 5 lutego 1661 roku na ospę.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Willard J. Petersen: The Cambridge History of China. T. 9: Part One: The Ch’ing Empire to 1800. Cambridge: Cambridge University Press, 2002. ISBN 0-521-24334-3.
  • Evelyn S. Rawski: The Last Emperors: A Social History of Qing Imperial Institutions. Berkeley: University of California Press, 2001. ISBN 0-520-22837-5.