Przejdź do zawartości

Thomas Galbraith (2. baron Strathclyde)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Thomas Galbraith
Ilustracja
Thomas Galbraith (2018)
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1960
Glasgow

Przewodniczący Izby Lordów
Okres

od 12 maja 2010
do 7 stycznia 2013

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

baronessa Royall

Następca

lord Hill of Oareford

Kanclerz Księstwa Lancaster
Okres

od 12 maja 2010
do 7 stycznia 2013

Poprzednik

baronessa Royall

Następca

lord Hill of Oareford

Odznaczenia
Order Towarzyszy Honoru (Wielka Brytania)

Thomas Galloway Dunlop du Roy de Blicquy Galbraith, znany też jako Thomas Strathclyde (ur. 22 lutego 1960 w Glasgow) – brytyjski arystokrata i polityk, członek Partii Konserwatywnej, par dziedziczny. Od 12 maja 2010 do 7 stycznia 2013 był przewodniczącym Izby Lordów i kanclerzem Księstwa Lancaster.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzenie i młodość

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny o dużych tradycjach politycznych. Jego dziadek i imiennik, Thomas Galbraith, przez piętnaście lat (1940-55) zasiadał w Izbie Gmin, po czym otrzymał dziedziczny tytuł barona Strathclyde i resztę życia spędził w Izbie Lordów. Ojciec, znany jako Tom Galbraith, był członkiem parlamentu przez 34 lata (1948-1982), lecz nie zdążył przed śmiercią odziedziczyć tytułu lordowskiego. W efekcie, gdy najstarszy Galbraith zmarł w 1985, jego tytuł i miejsce w Izbie Lordów przeszły na 25-letniego wówczas Thomasa.

Kariera polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Młody lord Strathclyde oficjalnie zaczął pracę w parlamencie w 1986, łącząc ją z karierą zawodową w sektorze ubezpieczeniowym, a później w branży nieruchomości, z którą związany jest do dziś. W 1988 został jednym z whipów ówczesnego konserwatywnego rządu w izbie wyższej. W 1989 został ministrem turystyki, nie wszedł jednak w skład gabinetu (w Wielkiej Brytanii jego członkami zostają jedynie najważniejsi z ok. stu powoływanych w każdym rządzie ministrów). Następnie, w latach 1990-1992 był wiceministrem ds. Szkocji, a później zajmował podobne stanowiska w resortach handlu i przemysłu oraz środowiska. W 1994 został głównym whipem Partii Konserwatywnej w Izbie Lordów.

W 1998 został mianowany szefem frakcji konserwatywnej i zarazem liderem opozycji w izbie wyższej. Po reformie Izby z 1999 roku, która radykalnie ograniczyła liczbę zasiadających w niej parów dziedzicznych, znalazł się wśród 92 arystokratów, którzy zachowali miejsce w parlamencie. Po wyborach w 2010 roku, gdy Partia Konserwatywna powróciła do władzy (w koalicji z Liberalnymi Demokratami), był naturalnym kandydatem na nowego przewodniczącego Izby Lordów w randze członka gabinetu. Odszedł z rządu w dniu 7 stycznia 2013, motywując to chęcią powrotu do biznesu[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 2013 został odznaczony Orderem Kawalerów Honorowych za swoje zasługi dla Izby Lordów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lord Strathclyde resigns from cabinet. BBC News, 2013-01-07. [dostęp 2014-02-02]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]