Przejdź do zawartości

Władysław Jentys

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Karol Jentys
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Władysław Jentys

Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1898
Kraków

Data i miejsce śmierci

23 września 1941
Oświęcim

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
AZS Kraków
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1922 Polska
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Władysław Karol Jentys (ur. 7 czerwca 1898 w Krakowie, zm. 23 września 1941 w Oświęcimiu) – polski działacz sportowy, doktor prawa, oficer rezerwy artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był najmłodszym dzieckiem profesora Stefana Jentysa i Anny z domu Czernak. Jego bracia, Stanisław i Czesław również byli działaczami sportowymi. Czesław (ur. 20 stycznia 1894 roku) był w 1922 roku podporucznikiem rezerwy piechoty 17 pułku piechoty w Rzeszowie, a dwa lata później 1 pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu[1][2]. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari jako oficer 16 pułku piechoty[3].

Władysław w latach 1916-1922 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W 1920 roku za walkę w obronie Lwowa otrzymał Order Virtuti Militari[4]. Został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy artylerii. W 1922 roku był oficerem rezerwy 7 pułku artylerii polowej w Częstochowie, a w latach 1924–1943 był oficerem rezerwy 6 pułku artylerii lekkiej w Krakowie[1][5][6].

Był członkiem AZS Kraków, gdzie najwięcej uwagi poświęcał tenisowi. Poza tym działał w TS Wisła oraz w okręgowych związkach sportowych. W latach 1922–1925 był członkiem PZPN, gdzie był odpowiedzialny za kontakty zagraniczne. W 1922 roku wraz z Lustartenem i Cetnarowskim ustalał skład reprezentacji w jednym ze spotkań. W 1922 i 1923 roku był jednym z trzech zastępców członka komisji selekcyjnej PZPN. W 1924 roku był członkiem kierownictwa reprezentacji Polski na Igrzyskach w Paryżu. W latach 1923–1926 we władzach PZTS. Od 1926 roku był pracownikiem dyrekcji kopalni „Dorota” w Zabrzu.

W 1939 roku uczestniczył w kampanii wrześniowej, następnie w pracy konspiracyjnej Związku Walki Zbrojnej. Rok później aresztowano go i został osadzony w Auschwitz-Birkenau, gdzie zmarł.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]