พร้า
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *braːꟲ⁴; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨻᩕ᩶ᩣ (พร้า) หรือ ᨽ᩶ᩣ (ภ้า), ภาษาเขิน ᨻᩕ᩶ᩣ (พร้า) หรือ ᨽ᩶ᩣ (ภ้า), ภาษาลาว ພ້າ (พ้า), ภาษาไทลื้อ ᦘᦱᧉ (ภ้า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႉ (ผ๎า), ภาษาไทใต้คง ᥚᥣᥳ (ผ๎า), ภาษาพ่าเก ၸႃ (ผา), ภาษาอาหม 𑜇𑜠 (ผะ)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | พฺร้า | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | práa |
| ราชบัณฑิตยสภา | phra | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰraː˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]พร้า