Przejdź do zawartości

163 Pułk Piechoty (1939)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
163 Pułk Piechoty
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Batalion KOP "Czortków"

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Przemysław Nakoniecznikoff-Klukowski

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

36 Dywizja Piechoty

163 Pułk Piechoty (163 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego okresu kampanii wrześniowej 1939.

163 pułk piechoty nie występował w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Był jednostką mobilizowaną zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” w mobilizacji niejawnej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem zielonym[1]. Jednostkami mobilizującymi 163 pułk piechoty były bataliony KOP „Borszczów” i „Czortków” oraz 48 pułk piechoty w Stanisławowie. Dowódca baonu KOP „Czortków” był odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji dowództwa 163 pp, I i II baonu, kompanii przeciwpancernej typ II, plutonu łączności i plutonu pionierów, natomiast dowódca baonu KOP „Borszczów” – III baonu, a dowódca 48 pułku piechoty – organów kwatermistrzowskich jednostek pozabatalionowych 163 pp, kompanii gospodarczej, kompanii zwiadowczej i plutonu przeciwgazowego[2].

Sformowany w sierpniu 1939 dla 36 Rezerwowej Dywizji Piechoty ze składu Armii „Prusy”.

Organizacja wojenna i obsada personalna

[edytuj | edytuj kod]

Organizacja wojenna i obsada personalna pułku[3][4]

Dowództwo
  • dowódca pułku – ppłk piech. Przemysław Nakoniecznikoff-Klukowski (od 8 IX dowódca 36 DP)
  • I adiutant – kpt. piech. Antoni Wacikiewicz
  • oficer informacyjny – por. piech. Aleksander Szczerbowicz–Wieczór †4 X 1939
  • oficer łączności – kpt. Wiktor Stanisław Masłowski
  • kwatermistrz – kpt. piech. Michał II Pilch
  • oficer płatnik – ppor. rez. Zbigniew Adam Brosznowski
  • zbrojmistrz – chor. Ludwik Magiera[5]
  • dowódca kompanii gospodarczej – por. Edmund Kurowski
  • kapelan – ks. kpl. rez. Zygmunt Badowski
  • naczelny lekarz – kpt. lek. dr Wacław Chojnacki
  • szef kancelarii – st. sierż. Stanisław Bochen
I batalion
  • dowódca batalionu – mjr Stanisław Ruśkiewicz
  • adiutant – por. Feliks Franciszek Pikulski
  • oficer gospodarczy – kpt. int. Adam Julian Wąs †1940 Charków[6]
  • dowódca 1 kompanii – kpt. Artur Bronisław Dubeński
  • dowódca I plutonu – ppor. rez. Wawrzyniec Bronisław Szulc
  • dowódca 2 kompanii – por. piech. Bogumił Jurkiewicz
  • dowódca I plutonu – ppor. rez. August Bronisław Pituła
  • dowódca II plutonu – ppor. rez. Kutrowski
  • dowódca 3 kompanii – kpt. Stefan Mróz †8 IX 1939 Szydłowiec[7]
  • dowódca I plutonu – por. Władysław Antoni Jankowski †8 IX 1939 Szydłowiec[7]
  • dowódca 1 kompanii ckm – por. piech. Wiktor Piotr Pękalski
  • dowódca plutonu kolarzy – sierż. Jan Mucha †5 IX 1939 Ruda Maleniecka[7]
II batalion
  • dowódca batalionu – mjr Jan Andrychowski
  • adiutant – por. piech. Michał Woda
  • dowódca 4 kompanii – por. Marian Wincenty Jakubowski †8 IX 1939 Szydłowiec[7]
  • dowódca 5 kompanii – kpt. Stanisław Wośko
  • dowódca 6 kompanii – por. piech. Zbigniew Kazimierz Horoszewicz 8 IX 1939 ciężko ranny w Szydłowcu
  • dowódca I plutonu – ppor. rez. Teodor Rudkowski
  • dowódca 2 kompanii ckm – kpt. Kazimierz Pisański[8]
III batalion
  • dowódca batalionu – mjr piech. Kazimierz Ferdynand Bielawski
  • adiutant – kpt. Władysław Zawistowicz
  • oficer łączności – por. Witold Włodzimierz Moszyński
  • lekarz – ppor. rez. dr Edmund Krall
  • dowódca 7 kompanii – por. Stanisław Florian Moskwa
  • dowódca 8 kompanii (kompania graniczna „Skała”) – kpt. piech. Stefan II Kożan
  • dowódca III plutonu – ppor. rez. Tadeusz Edmund Burak
  • 9 kompanii (kompania graniczna „Turylcze”) – kpt. Tadeusz Kazimierz Józef Nieżychowski
  • dowódca I plutonu – por. Józef Bukowski †7 IX 1939 Kazanów
  • dowódca plutonu – ppor. rez. Stanisław Szymczak
  • dowódca 3 kompanii ckm – kpt. Władysław Henzell
  • dowódca plutonu ckm na taczankach – ppor. rez. Stanisław Dziedzic
  • dowódca plutonu moździerzy – ppor. rez. Karol Wojciech Zwoliński
  • dowódca plutonu kolarzy – por. Józef Steckiewicz 7 IX 1939 ciężko ranny w Kazanowie
Pododdziały specjalne
  • dowódca kompanii zwiadowców – por. Tadeusz Ludwik Swoboda
  • dowódca plutonu konnego – ppor. kaw. rez. Kazimierz Ludwik Dziurgot
  • dowódca plutonu kolarzy – por. Mieczysław Rożniatowski
  • dowódca kompanii przeciwpancernej – por. Henryk Wojciech Czypicki[9]
  • dowódca I plutonu – por. Józef Przybylski 7 IX 1939 ciężko ranny
  • dowódca II pluton – ppor. rez. Jan Balicki
  • dowódca plutonu pionierów – st. sierż. Wettersheim
  • dowódca plutonu przeciwgazowego – plut. Stanisław Janiszewski
Przydziały nieustalone
  • ppor. rez. Marian Walerian Huczewski
  • ppor. rez. Józef Machowski
  • ppor. rez. Stanisław Mederski
  • ppor. rez. Władysław Mikołajewicz
  • ppor. rez. Roman Wrona
  • ppor. rez. Jan Adrian Zyśko

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 165.
  2. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 99, 165-166.
  3. Głowacki 1986 ↓, s. 308-309.
  4. Prochwicz 2003 ↓, s. 368-369.
  5. Magiera Ludwik. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.1742 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-06-19].
  6. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 585.
  7. a b c d Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-05-24].
  8. Głowacki 1986 ↓, s. 309, jako kpt. Kazimierz Pisarski.
  9. Prochwicz 2003 ↓, s. 369.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
  • Jerzy Prochwicz, Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, cz. II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (150), Warszawa 1994, s. 3-13.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.