Adam Glazur
Data i miejsce urodzenia |
7 stycznia 1933 |
---|---|
Minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych | |
Okres |
od 28 maja 1975 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Adam Glazur (ur. 7 stycznia 1933 w Kołaczycach) – polski polityk i elektryk, minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych (1975–1980).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Stanisława i Janiny. Należał do Związku Młodzieży Wiejskiej RP Wici (1947–1948), Związku Harcerstwa Polskiego (1948–1952) oraz do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1951–1980). Związał się zawodowo z Krośnieńskimi Hutami Szkła, pracował jako główny energetyk (1956–1958), naczelny inżynier (1958–1962) i dyrektor (1961–1964). Współtworzył patent Sposób opalania pieców szklarskich gazem ziemnym i urządzenie do stosowania tego sposobu[1]. Następnie przeszedł do pracy w resorcie budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych, gdzie był dyrektorem departamentu, oraz I zastępcą ministra, od 1969 w stopniu podsekretarza stanu.
Od 28 maja 1975 do 23 czerwca 1980 był ministrem budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha oraz Edwarda Babiucha. W 1980 piastował funkcję Głównego Inspektora Gospodarki Energetycznej.
Był zastępcą członka Komitetu Centralnego partii od 1975 do 1980. 2 grudnia 1980 usunięty z KC, a 18 grudnia wydalony z partii na skutek nieudolności i nadużyć finansowych stwierdzonych przez Centralną Komisję Kontroli Partyjnej kierowaną przez Włodzimierza Berutowicza. W lipcu 1981 został pozbawiony przez Radę Państwa PRL dwóch najwyższych odznaczeń państwowych.
W 1982 został skazany na 7 lat więzienia za nadużycia finansowe przez sędziego Lecha Paprzyckiego, Sąd apelacyjny rozpatrujący ponownie jego sprawę po 1989 uznał, że nie było podstaw do ukarania[2].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Sztandaru Pracy I klasy (pozbawiony w lipcu 1981)[3]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pozbawiony w lipcu 1981)[4]
- Wyróżniony wpisem do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego” (1978)[5].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Leksykon Historii Polski z 1995
- Centralna Kartoteka KC PZPR
- Katalog IPN
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ PL55793B1 [online], bg.agh.edu.pl [dostęp 2024-04-27] .
- ↑ Jak Jaruzelski posadził na ławie oskarżonych gierkowskiego ministra | NewsBook [online], newsbook.pl [dostęp 2018-04-01] (pol.).
- ↑ "Będą pozbawieni odznaczeń", "Trybuna Robotnicza", nr 139, 14 lipca 1981, s. 1.
- ↑ "Będą pozbawieni odznaczeń", "Trybuna Robotnicza", nr 139, 14 lipca 1981, s. 1.
- ↑ Wpisani do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego”. „Nowiny”. Nr 163, s. 3, 19 lipca 1978.
- Członkowie ZHP
- Członkowie Związku Młodzieży Wiejskiej RP Wici
- Ludzie urodzeni w Kołaczycach
- Ministrowie budownictwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
- Osoby pozbawione członkostwa w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Urodzeni w 1933
- Wiceministrowie i urzędnicy PRL
- Zastępcy członków Komitetu Centralnego PZPR