Przejdź do zawartości

Zbigniew Szałajda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Szałajda
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1934
Wilno

Data śmierci

5 maja 2024

Wiceprezes Rady Ministrów
Okres

od 9 października 1982
do 14 października 1988

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Minister hutnictwa i przemysłu maszynowego
Okres

od 10 lipca 1981
do 9 października 1982

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Następca

Edward Łukosz

Minister hutnictwa
Okres

od 8 października 1980
do 3 lipca 1981

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Franciszek Kaim

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy

Zbigniew Karol Szałajda (ur. 11 maja 1934 w Wilnie, zm. 5 maja 2024[1]) – polski inżynier hutnik i polityk PZPR. Minister hutnictwa (1980–1981), minister hutnictwa i przemysłu maszynowego (1981–1982) oraz wiceprezes Rady Ministrów (1982–1988).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Gizeli. W 1956 uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera mechanika na Wydziale Mechanicznym Politechniki Śląskiej. Po ukończeniu studiów pracował w hutach „Florian” (1956–67), im. F. Dzierżyńskiego (1967–70), po czym został dyrektorem naczelnym hut „Kościuszko”) (1970–74) i „Katowice” (1974–1980).

20 kwietnia 1960 został przyjęty do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Należał do egzekutyw oddziałowych organizacji partyjnych, jak również zakładowych i wojewódzkiej w Katowicach, wchodził również w skład plenum komitetu miejskiego w Chorzowie i Świętochłowicach. Od 8 października 1980 do 3 lipca 1981 był ministrem hutnictwa w rządzie Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego, od 10 lipca 1981 do 9 października 1982 ministrem hutnictwa i przemysłu maszynowego. Po złożeniu teki ministerialnej został wicepremierem, funkcję tę pełnił następnie w rządzie Zbigniewa Messnera. W 1986 stanął na czele specjalnej kryzysowej komisji rządowej, powołanej w związku z katastrofą w Czarnobylu[2]. W 1987 przewodniczył specjalnej komisji rządowej powołanej do zbadania katastrofy samolotu pasażerskiego IŁ-62M SP-LBG, rozbitego w Lesie Kabackim 9 maja 1987[3]. W latach 1984–1988 był przewodniczącym Komitetu do Spraw Nauki i Postępu Technicznego przy Radzie Ministrów.

W latach 1986–1990 był członkiem Komitetu Centralnego PZPR. W 1983 wybrany w skład Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 1989 do 1991 pełnił funkcję zastępcy Stałego Przedstawiciela PRL w Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej w Moskwie, z tytułem ambasadora ad personam.

Po 1990 pracował w sektorze prywatnym. Od czerwca 2003 był przewodniczącym Rady Nadzorczej Stalexport Centrostal Warszawa S.A., a od stycznia 2004 członkiem Rady Nadzorczej Stalexport S.A. W tym czasie pełnił również funkcję przewodniczącego Rady Nadzorczej spółki Biproferm Sp. z o.o. (Biuro Projektów i Generalnego Wykonawstwa)[4].

Został pochowany 13 maja 2024 na cmentarzu Wawrzyszewskim[5].

Odznaczenia[6]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zmarł Zbigniew Szałajda, dyrektor Huty Katowice w latach 1974–1980, minister hutnictwa i wiceprezes Rady Ministrów [online], dziennikzachodni.pl/, 6 maja 2024 [dostęp 2024-05-07].
  2. Komisja Szałajdy, „Czarnobyl Wiki” [dostęp 2023-03-12] (pol.).
  3. Tragiczna katastrofa samolotu PLL LOT. „Skrzydlata Polska”. 21/1987, s. 2, 24 maja 1987. Warszawa: Oficyna Wydawnicza SIMP. ISSN 0137-866X. 
  4. Sprawozdanie z Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Stalexport S.A. z dn. 16 stycznia 2004 roku.
  5. Zmarł Zbigniew Szałajda, były wicepremier i dyrektor Huty Katowice - Międzyzakładowy Związek Zawodowy Pracowników ArcelorMittal Dąbrowa Górnicza [online], mzzpamdg.pl [dostęp 2024-05-21] (pol.).
  6. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1280

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944-1991, Warszawa 1991
  • Katalog IPN