Przejdź do zawartości

Aleksiej Morozow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksiej Morozow
Ilustracja
Aleksiej Morozow w barwach reprezentacji Rosji
Data i miejsce urodzenia

16 lutego 1977
Moskwa

Obywatelstwo

Rosja

Wzrost

188 cm

Pozycja

napastnik (prawosrzydłowy)

Uchwyt

lewy

Draft

NHL 1995, numer: 24 (1 runda)
Pittsburgh Penguins

Draft

CHL 1996, numer: 65 (2 runda)
Regina Pats

Aleksiej Aleksiejewicz Morozow (ros. Алексей Алексеевич Морозов; ur. 16 lutego 1977 w Moskwie) – rosyjski hokeista, reprezentant Rosji, dwukrotny olimpijczyk. Działacz hokejowy.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego brat Walentin (ur. 1975) także był hokeistą[1]. Ma żonę Irinę (ur. 1979) oraz syna Nikitę (ur. 2007) i córkę Anastasiję (ur. 2009)[2]. Wystąpił w filmie Brat 2 (2000)[3][4].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu Krylja Sowietow Moskwa. W 1995 był draftowany do NHL z 24 miejsca przez Pittsburgh Penguins. Po drafcie nadal występował w lidze rosyjskiej aż do 1997, gdy dołączył do amerykańskiego zespołu. W NHL rozpoczął karierę, podobnie jak legenda „Pingwinów” Mario Lemieux, strzelając gola w pierwszym meczu podczas pierwszej zmiany i oddając pierwszy strzał. W trakcie siedmiu sezonów w Pittsburghu rozegrał 451 spotkań, strzelił w nich 84 gole i uzyskując 219 punktów. W trakcie swojej kariery w NHL zdobył przydomek The Devil Killer (Diabeł Zabójca), który zawdzięcza serii notorycznych sukcesów w rywalizacji z drużyną New Jersey Devils. Bramkarz „Diabłów” Martin Brodeur w wywiadzie dla Fox Sports Net przed meczem z Pittsburgh Penguins żartując powiedział, że przed każdym meczem z „Pingwinami” ma koszmary z udziałem Morozowa. Pomimo tych sukcesów, jak również zdobycia olimpijskiego medalu, Morozow nigdy w pełni nie rozwinął się w zawodnika na jakiego miał możliwości, jako że w pierwszych sezonach w NHL występował w trzeciej i czwartej formacji drużyny. W końcu dostał szansę gry w pierwszej piątce w trakcie sezonu 2002/2003 i następnie atak nazwany „KLM” (Kowalow, Lemieux i Morozow) doprowadził „Pingwinów” do trzech głównych rekordów w Konferencji Wschodniej w pierwszej części sezonu. Po zdobyciu 25 punktów w 27 meczach, Morozow złamał nadgarstek, co oznaczało dla niego przedwczesne zakończenie sezonu. Kolejną edycję NHL (2003/2004) zawodnik zakończył najlepszym wynikiem podczas gry za Oceanem – uzyskał 50 punktów za 16 goli i 34 asysty.

Podczas lokautu powrócił do Rosji przenosząc się do Ak Barsu Kazań. Po udanym sezonie postanowił pozostać w tatarskim klubie na kolejne lata. W sezonie 2005/2006 Superligi Morozow został najskuteczniejszym zawodnikiem ligi 23 golami, a Ak Bars po ośmiu latach zdobył drugie w historii mistrzostwo Rosji. Następny sezon Morozow miał jeszcze lepszy – w lidze uzyskał 83 punkty (za 34 gole i 49 asyst), co jest rekordem rosyjskiej Superligi, wywalczył Puchar Mistrzów (został najlepszym zawodnikiem turnieju), w którym uzyskał 10 punktów. Nie udało się obronić mistrzostwa – w finale lepszy okazał się zespół Mietałłurga Magnitogorsk. Po zakończeniu sezonu postanowił na kolejny rok zostać w Barsie Kazań mimo ofert klubów NHL.

Do końca sezonu 2012/2013 rozegrał w klubie z Kazania 569 spotkań i strzelił w nich 266 bramek. Zarówno w Ak Barsie, jak i w reprezentacji występował długo w jednym ataku razem z Siergiejem Zinowjewem i Danisem Zaripowem. Przez pewien czas był to najskuteczniejszy atak w lidze i w rozgrywkach międzynarodowych (nazywany „Złotą Ordą”).

W kwietniu 2013 wygasł jego kontrakt z klubem z Kazania i od tego czasu media donosiły o ewentualnych przenosina Morozowa do CSKA Moskwa[5][6]. W maju 2013 zawodnik podpisał dwuletnią umową z tym klubem[1]. W lipcu 2014 opuścił CSKA[7].

W sierpniu 2014 ogłosił zakończenie kariery zawodniczej[8][9].

W sezonie 2014/2015 występował w amatorskim klubie Zwiezda Moskwa[10].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w 1997, 1998, 2004, 2007, 2008, 2009, 2011 oraz zimowych igrzysk olimpijskich 1998, 2010 (w 2010 był chorążym ekipy narodowej[11]).

Kariera działacza

[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2014 został członkiem rady dyrektorów KHL jako dyrektor Departamentu sportów zimowych i Współpracy z Zagranicą, Ministerstwo Sportu Rosji[12]. W czerwcu 2015 został wybrany dyrektorem zarządzającym Niekommierczieskoje Partnierstwo Mołodiożnaja Chokkiejnaja Liga, skupiającego juniorskie rozgrywki MHL i MHL-B[13][14][15].

W kwietniu 2016 został prezydentem macierzystego klubu Krylja Sowietow Moskwa[16][17]. W lutym 2020 został wybrany prezeydentem KHL[18].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Aleksiej Morozow z prezydentem Rosji Dmitrijem Miedwiedewem podczas wizyty na Kremlu (2008)
Aleksiej Morozow w barwach reprezentacji Rosji (2009)
Aleksiej Morozow w barwach Ak Barsu Kazań
Aleksiej Morozow (niesie flagę) jako chorąży ekipy narodowej podczas ceremonii rozpoczęcia ZIO 2010
Reprezentacyjne
Klubowe
Indywidualne
Wyróżnienie
Odznaczenie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Новости [online], www.cska-hockey.ru [dostęp 2017-11-21] (ros.).
  2. Поздравляем Алексея Морозова с рождением дочери! [online], www.ak-bars.ru [dostęp 2017-11-21].
  3. БРАТ 2 – Хоккей [online], brat2.film.ru [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-13].
  4. Brat 2 (2000) – Full Cast & Crew – IMDb [online], www.imdb.com [dostęp 2017-11-21].
  5. Морозов подписал контракт с ЦСКА [online], news.sportbox.ru [dostęp 2017-11-21] (ros.).
  6. Алексей Морозов продолжит карьеру в ЦСКА [online], www.sovsport.ru [dostęp 2017-11-21].
  7. Новости [online], www.cska-hockey.ru [dostęp 2017-11-21] (ros.).
  8. Двукратный чемпион мира Алексей Морозов объявил о завершении карьеры хоккеиста | Хоккей | Р-Спорт. Все главные новости спорта [online], www.rsport.ru [dostęp 2017-11-21].
  9. Memorable Morozov [online], www.iihf.com [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06] (ang.).
  10. HugeDomains.com – Hczvezda.com is for sale (Hczvezda) [online], hczvezda.com [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-04].
  11. Hockey’s flag bearers. sochi2014.iihf.com, 8 lutego 2014. [dostęp 2014-02-08]. (ang.).
  12. Состоялись заседания руководящих органов КХЛ: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], www.khl.ru [dostęp 2017-11-21].
  13. Алексей Морозов – управляющий директор МХЛ: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], www.khl.ru [dostęp 2017-11-21].
  14. Молодежная хоккейная лига – О лиге [online], mhl.khl.ru [dostęp 2017-11-21] (ang.).
  15. http://mhl2.khl.ru/about/?ELEMENT_ID=1969.
  16. Алексей Морозов станет президентом ХК «Крылья Советов» – Спорт – ТАСС [online], tass.ru [dostęp 2017-11-21] (ros.).
  17. Алексей Морозов стал президентом ХК „Крылья Советов” – Спорт Бизнес Консалтинг [online], www.s-bc.ru [dostęp 2017-11-21] (ros.).
  18. Alexey Morozov is the new KHL President: News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2020-02-15].
  19. Championnat d’Europe junior 1995 des moins de 18 ans de hockey sur glace [online], www.passionhockey.com [dostęp 2018-02-11].
  20. News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-21].
  21. Лучшие снайперы в отечественной истории, в чемпионатах России и в КХЛ. khl.ru. [dostęp 2013-02-11]. (pol.).
  22. Указ Президента Российской Федерации от 30.06.2009 г. № 725 • Президент России [online], kremlin.ru [dostęp 2018-06-23] (ros.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]