Przejdź do zawartości

Obwód uralski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obwód uralski
Уральская область
obwód
1868–1920
Herb
Herb
Państwo

 Imperium Rosyjskie

Siedziba

Uralsk

Powierzchnia

356 573 km²

Populacja 
• liczba ludności


645 000

• gęstość

1,8 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Plan obwodu uralskiego
Liczba ujezdy

4

Obwód uralski (ros. Уральская область) – jednostka administracyjna Imperium Rosyjskiego istniejąca w latach 1868–1920 na północ od Morza Kaspijskiego, obejmująca doliny rzek Ural i Emba i wschodnią część stepu samarsko-uzeńskiego. Na przestrzeni 356 573 km² mieszkało tu na przełomie XIX i XX wieku[1] 645 tysięcy osób[2].

Stolicą obwodu uralskiego było miasto Uralsk. Administracyjnie obwód dzielił się na cztery ujezdy (powiaty): uralski (najliczniej zamieszkany, 292 tys. mieszkańców na 84km²), gurjewski (stolica w Gurjewie, ros. Гурьев[3]), kałmykowski (Kałmykowsk) i temirski (Temir). Graniczył z obwodem zakaspijskim na południu, gubernią astrachańską na zachodzie, gubernią samarską na północy, gubernią orenburską na północnym wschodzie i obwodem turgajskim na wschodzie[2].

Północna część pagórkowata (odnogi wyżyny Obszczyj Syrt), pozostała część równinna. Gleby tutejsze są głównie piaszczysto-gliniaste, mało przydatne dla upraw rolniczych, natomiast nadające się na pastwiska. Lasów niewiele, przeważnie tylko nad brzegami rzeki Ural, liczne jeziora. Klimat suchy i kontynentalny. Mieszkańcy zajmowali się głównie pasterstwem (według wyników spisu z 1897 hodowano tu 443 tysiące koni, 2200 tysięcy owiec i 770 tysięcy sztuk bydła rogatego), także rybołówstwem (głównie w Morzu Kaspijskim i w rzekach Ural oraz Emba) oraz sadownictwem i ogrodnictwem[2].

Obwód uralski obejmował terytoria zaliczane współcześnie do Kazachstanuobwód zachodniokazachstański, obwód atyrauski i częściowo obwód aktiubiński[2].

Podział administracyjny obwodu uralskiego
ujezd miasto liczba stanic liczba włości
uralski Uralsk 16 8
kałmykowski[4]
(łbiszczeński)
Kałmykowsk
(Łbiszczeńsk)
10 14
gurjewski Gurjew 5 17
temirski Temir 0 21

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. spis statystyczny w Rosji w 1897
  2. a b c d S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku (może wymagać uaktualnienia).
  3. od 1991 pod nazwą Atyrau (kaz. Атырау)
  4. ośrodek administracyjny ujezdu na przełomie XIX i XX wieku zlokalizowany był w Kałmykowsku, ros. Калмыковск (przemianowanym na Kałmykowo, ros. Калмыково, obecnie Tajpak, kaz. Тайпақ), później przeniesiony do Łbiszczeńska

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]