Przejdź do zawartości

PZL M-99 Orkan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
PZL M-99 Orkan
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

PZL Mielec

Typ

samolot szturmowy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

1

Dane techniczne
Napęd

2 x Silnik turbowentylatorowy Rolls-Royce Turbomeca Adour lub DV-2

Ciąg

26,8 kN Adour
21,6 kN DV-2

Wymiary
Rozpiętość

10,83 m

Długość

13,22 m

Wysokość

4,62 m

Powierzchnia nośna

23 m²

Masa
Własna

5 140 kg

Startowa

11 700 kg

Osiągi
Prędkość maks.

940 km/h z silnikami DV-2
1 020 km/h z silnikami Adour

Prędkość wznoszenia

40 m/s (DV-2)
79 m/s (Adour)

Pułap

14 500 m

Promień działania

300 - 450 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
jedno dwulufowe działko GSz-23Ł kal. 23 mm
4 100 kg uzbrojenia podwieszanego
Użytkownicy
Polska

PZL M-99 Orkan – niezrealizowany projekt polskiego, jednomiejscowego samolotu szturmowego będącego daleko posuniętą modyfikacja wcześniejszej konstrukcji PZL I-22 Iryda.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Projekt nowej maszyny szturmowej bazującej na Irydzie powstał w połowie lat 90. XX wieku. Był on konsekwencją wcześniejszych prac nad dostosowaniem Irydy do wypełniania misji bojowych, które zaowocowały projektami M-95 i M-97. Orkan miał być maszyną najlepiej spełniającą wymagania współczesnego pola walki. Przewidywano, że poza zadaniami szturmowymi będzie miał również możliwość prowadzenia walki obronnej z atakującymi go maszynami przeciwnika. M-99 miał być najtańszą alternatywą dla Polskich Sił Powietrznych w wyborze przyszłego samolotu pola walki. W tym okresie analizowane były również inne projekty tego typu maszyn, między innymi samolotu PZL-230 Skorpion, jednak w odróżnieniu od Skorpiona i jemu podobnych konstrukcji, Orkan miał bazować na dostępnym już i przetestowanym w locie samolocie Iryda. Dzięki unifikacji obydwu konstrukcji czas potrzebny na wybudowanie prototypu i dalszych jego badań miał być możliwie krótki, a koszty finansowe całego programu znacząco mniejsze niż pozostałych maszyn. Zakładano zabudowanie nowych, wzmocnionych w porównaniu z Irydą skrzydeł, związane to było ze zwiększeniem możliwości bojowych samolotu i zdolnością do przenoszenia większej ilości podwieszanego uzbrojenia. Zastosowanie nowych silników wymagało przekonstruowania środkowej części kadłuba samolotu. W celu uatrakcyjnienia maszyny dla potencjalnych zagranicznych użytkowników zakładano, że jednym z możliwych do zastosowania silników będzie produkowany na Słowacji silnik turbowentylatorowy DV-2. Taki wybór podyktowany był chęcią zainteresowania ofertą krajów Grupy Wyszehradzkiej. Silnik Rolls-Royce Turbomeca Adour miał być montowany w samolotach przeznaczonych na rynki spoza Grupy. Niestety kłopoty z finansowaniem i rozwojem Irydy przerwały dalsze pracę nad jej modyfikacjami, ofiarą tych posunięć padł również Orkan, który pozostał jedynie projektem.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Orkan był jednomiejscowym, całkowicie metalowym, wolnonośnym górnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Usterzenie klasyczne, skrzydła na krawędzi natarcia skośne. Podwozie chowane z przednim podparciem. Zakładano, że Orkan będzie wyposażony w awionikę i systemy bojowe produkowane przez zagraniczne firmy, pod uwagę brana była francuska firma SAGEM.

Uzbrojenie

[edytuj | edytuj kod]

Uzbrojenie strzeleckie miało tworzyć jedno dwulufowe działko GSz-23Ł kal. 23 mm. Uzbrojenie podwieszane składało się z sześciu węzłów podskrzydłowych (po trzy na skrzydło) i dwóch podkadłubowych, na obydwu końcach skrzydeł zakładano możliwość umieszczania rakiet powietrze-powietrze.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]