Przejdź do zawartości

PZL M19

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
PZL M19
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Typ

samolot pasażerski

Konstrukcja

metalowa

Załoga

2

Dane techniczne
Napęd

2 x silnik turbośmigłowy UACL PT6A-27

Moc

500 kW każdy

Wymiary
Rozpiętość

15,55 m

Długość

11,98 m

Wysokość

5,30 m

Powierzchnia nośna

29,26 m²

Masa
Własna

2342 kg M19P
2442 kg M19D
2297 kg M19PT

Startowa

4750 kg wszystkie wersje

Osiągi
Prędkość maks.

405 km/h na wys. 3000 m

Prędkość przelotowa

366 km/h na wys. 3000 m

Prędkość patrolowa

815 km/h

Prędkość wznoszenia

9,2 m/s

Pułap

8380 m

Zasięg

1 325 km

Rozbieg

805 m

Dobieg

640 m

Dane operacyjne
Liczba miejsc
16

PZL M19 – polski projekt pasażerskiego dwusilnikowego samolotu przeznaczonego do komunikacji lokalnej, opracowany w Ośrodku Badawczo Rozwojowym WSK PZL Mielec. Projekt nigdy nie wyszedł poza stadium rysunków technicznych.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1977 roku Polskie Zakłady Lotnicze zawarły umowę na licencyjną budowę w kraju samolotu Piper PA-34 Seneca, znanego jako PZL M-20 Mewa. Poza licencją PZL nawiązały z firmą Piper Aircraft również współpracę przy projektowaniu nowego samolotu pasażerskiego o niewielkim zasięgu. Nowa maszyna miała bazować konstrukcyjnie na modelu Piper PA-35 Pocono, zdolnym przewozić 18 pasażerów, który ostatecznie nie wszedł do produkcji w zakładach Piper. Nowy samolot miał być od niego większy i mieć możliwość przewożenia około 35 pasażerów. Uzgodniono wstępny podział prac, jakie należało wykonać; wytwórnia Piper oferowała pomoc w finansowaniu projektu i dostawach potrzebnych materiałów. Ostatecznie w Mielcu pod kierownictwem inżynierów Stanisława Jachyra i Tadeusza Widełka rozpoczęto prace nad mniejszym niż wstępnie planowano samolotem. Położenie nacisku na prace projektowe związane z samolotem PZL I-22 Iryda i wycofanie się amerykańskiej wytwórni z finansowania dalszych prac zaowocowało anulowaniem całego programu.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

M19 miał być metalowym dolnopłatem zdolnym do przewożenia 16 pasażerów i dwuosobową załogę. Płat o obrysie prostokątno-trapezowym, dwudźwigarowy w części pomiędzy silnikami i jednodźwigarowy w części zewnętrznej. Owalny kadłub o konstrukcji półskorupowej. Maszyna miała posiadać klasyczne usterzenie, poziome o obrysie trapezowym, płytowe z klapką dociążająco-wyważającą. Statecznik pionowy dwudźwigarowy, skośny o obrysie trapezowym. Na sterze kierunku klapka wyważająca. Podwozie trójpodporowe, przednie dwukołowe chowane do wnęki w kadłubie, główne z pojedynczymi kołami chowane do wnęk w skrzydłach. Samolot miał być napędzany dwoma silnikami turbośmigłowymi UACL PT6A-27 z trójłopatowymi śmigłami z możliwością odwracania ciągu. Zbiorniki paliwa umieszczone w skrzydłach o całkowitej pojemności 1290 dm².

Wersje (przewidywane)

[edytuj | edytuj kod]
  • M19PT – pasażersko towarowa
  • M19P – pasażerska
  • M19D – wersja dyspozycyjna
  • M19F – samolot do prac fotogrametrycznych
  • M19Z – wersja wojskowa, patrolowo rozpoznawcza
  • M19G – specjalistyczna wersja do poszukiwań geologicznych
  • M19S – wersja szkolno treningowa dla pilotów samolotów komunikacyjnych

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]