Przejdź do zawartości

Pałac w Koropcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac w Koropcu
Ilustracja
Pałac w Koropcu
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Miejscowość

Koropiec

Typ budynku

Pałac

Styl architektoniczny

Klasycyzm, neorenesans

Inwestor

Mysłowscy

Ukończenie budowy

XIX w.

Ważniejsze przebudowy

1893

Pierwszy właściciel

Mysłowscy

Kolejni właściciele

Stanisław Marcin Badeni

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Pałac w Koropcu”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac w Koropcu”
Ziemia48°56′19″N 25°10′46″E/48,938611 25,179444

Pałac w Koropcu – pierwotny klasycystyczny pałac w Koropcu zwieńczony czterospadowym dachem został wzniesiony przez Mysłowskich, właścicieli wsi[1] na początku XIX w.

Na początku XIX wieku rodzina Mysłowskich herbu Rawicz zbudowała w Koropcu niewielki pałac klasycystyczny. Pod koniec XIX wieku majątek nabył Stanisław Marcin Badeni, który rozpoczął po 1893 roku przebudowę rezydencji w stylu neorenesansu wiedeńskiego[2], wg projektu nieznanego architekta. Prace budowlane zostały ukończone w 1906 roku. Od 1890 do lat dwudziestych XX wieku w pałacu mieściła się prywatna kaplica katolicka, najpierw rodziny Mysłowskich, a następnie Badenich. Pałac został częściowo zniszczony w latach 1914-1920 i wyremontowany w okresie międzywojennym. Pałac otaczał park krajobrazowy, ukształtowany przez słynnego ogrodnika Arnolda Röhringa, twórcę Parku Stryjskiego we Lwowie. Przed 1939 rokiem park liczył 200 ha, a obecnie jego powierzchnia wynosi już tylko około 6 ha. Po śmierci Stanisława Badeniego w roku 1912 majątek przypadł jego najmłodszemu synowi, Stefanowi (1885-1961), który był jego właścicielem do 1939 r.

Po 1945 r. mieścił się w nim dom dziecka i szkoła.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IV. Warszawa: 1880-1902, s. 414.
  2. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 90-96, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]