Przejdź do zawartości

Stebliw

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stebliw
Стеблів
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 czerkaski

Rejon

zwinogródzki

Wysokość

153 m n.p.m.

Populacja (2018)
• liczba ludności


3463[1]

Nr kierunkowy

+380 4735

Kod pocztowy

19451

Położenie na mapie obwodu czerkaskiego
Mapa konturowa obwodu czerkaskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Stebliw”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stebliw”
Ziemia49°23′59″N 31°05′51″E/49,399722 31,097500

Stebliw (ukr. Стеблів, pol. hist. Steblów) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie czerkaskim, w rejonie zwinogródzkim, nad Rosią.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Miasto królewskie Stęblow położone było w pierwszej połowie XVII wieku w starostwie niegrodowym korsuńskim w województwie kijowskim[2].

Urodził się tu Stanisław Sochaczewski (ur. 27 sierpnia 1877, zm. 14 lipca 1953 w Penley w Walii) – podpułkownik kawalerii Armii Imperium Rosyjskiego i generał brygady Wojska Polskiego.

Status osiedla typu miejskiego od 1960 roku.

W 1989 liczyło 4763 mieszkańców[3].

W 2013 liczyło 3636 mieszkańców[4].

Dzieje dworu w Steblowie opisane zostały szkicowo przez Michała Rolle. Do jego właścicieli należeli Józef Aleksander Jabłonowski, Onufry Hołowiński oraz jego syn Herman, ożeniony z Emilią Boreykówną. Ich gośćmi w Steblowie bywali często Ignacy Hołowiński, Wacław Boreyko, Michał Grabowski, Konstanty Świdziński, Gustaw Olizar, Konstanty Podwysocki. Pamiętniki z tego okresu nakreślili należący do grona domowników Chrząszczewski, Micowski i Wróblewski. Dnia 9 lutego 1825 zawitał do nich Adam Mickiewicz i bawił tam dwa tygodnie. Dzięki tej wizycie, nazwisko Hołowińskich wpisane jest do IV księgi Pana Tadeusza:

Czy kwitnie gaj Mendoga pod farnym kościołem?
I tam na Ukrainie, czy się dotąd wznosi
Przed Hołowińskich domem, nad brzegami Rosi,
Lipa tak rozrośniona, że pod jej cieniami
Sto młodzieńców, sto panien szło w taniec parami?
Pomniki nasze! Ileż co rok was pożera
Kupiecka, lub rządowa moskiewska siekiera!

Zbiory Hermana Hołowińskiego przeniósł jego zięć, Konstanty Podwysocki około roku 1845 do Rycht na Podolu[6]. Zachowała się tam także kopia będącego źródłem wielu cennych wiadomości o bywalcach Steblowa pamiętnika Antoniego Chrząszczewskiego[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.76
  2. Lustracye królewszczyzn ziem ruskich, Wołynia, Podola i Ukrainy z piérwszéj połowy XVII wieku / wydał Aleksander Jabłonowski, Warszawa 1877, s. 115.
  3. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  4. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  5. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI. Warszawa: 1880-1902, s. 308-12.
  6. Michał Rolle. Z minionych stuleci, rozdział Z życia dworu wiejskiego w pierwszej połowie ubiegłego stulecia (fragment anegdotyczny)
  7. Pamiętniki oficjalisty Potockich z Tulczyna Wyd., wstęp i komentarz J. Piechowski, Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk, Ossolineum, 1976

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, Warszawa, 1880–1902, ss. 308-12.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]